ای نامه که میروی به سویش
راضیه حسینی
ربیعی، دستیار رئیسجمهور: «دولت میخواهد تصمیمات سخت بگیرد. به گفتگوی وسیع و گسترده برای دستیابی به فهم مشترک دربارۀ مشکلات نیازمندیم. فرصت کم است. دیگر زمانی برای اشتباه و پیمودن مسیر غلط نداریم.»
نامهای از یک شهروند به آقای ربیعی: آقای دستیار رئیسجمهور، سلام. امیدوارم حالتان خوب باشد. اگر از حال ما بپرسید باید بگوییم عالیتر از این نمیشویم. اصلاً یک حالی داریم که تابهحال نداشتهایم. احساس میکنیم رهاتر از همیشه شدهایم.
شنیدهایم میخواهید تصمیمی سخت بگیرید و بابت این کار احتمالاً کمی نگرانید. خواستیم بگوییم اصلاً به خودتان استرس وارد نکنید، یکوقت خدایناکرده دچار آریتمی قلبی میشوید. پس ما مردم چه کارهایم. تمام تصمیمات سخت را به فارسی راحت به ما بگویید، خودمان حلش میکنیم. مثلاً شاید بخواهید بنزین را گران کنید.
فدای سرتان. همه چیز گرانتر از قبل خواهد شد و یک چیزهایی که نمیتوانستیم بخریم را باز هم نمیتوانیم. میخواهید باز برق یا گاز را قطع کنید؟ باز هم فدای سرتان. ما که چیزی برای خرید و نگاهکردن و لذت بردن از آنها نداریم. در تاریکی مینشینیم و برای سلامتی مسئولان، بستگان سببی، نسبی و اجداد و درگذشتگانشان دعا میکنیم. نگران نباشید هنوز چندتایی پتو پلنگی داریم، میکشیم روی خودمان تا اگر گاز قطع شد تلف نشویم.
راستش را بخواهید ما تا همینجا میتوانستیم در تصمیمات سختتان همراهی کنیم. برای باقی مسائل دیگر باید خودتان همت کنید. البته اگر باز هم به کمک ما نیاز داشتید یک سوت بلبلی بزنید، اگر زنده بودیم، سریع خودمان را میرسانیم.
میدانید که هرچه شما مسئولان برای عمران و آبادانی مملکت تلاش میکنید، طبیعت و کائنات میزنند زیر میزتان و همه چیز را خراب میکنند. مثلاً یکهو بیدلیل فرونشست میآورند. هوای آلوده و گردوغبار و… را بر سر ما فرومیریزند. ولی شما اصلاً نگران نباشید اگر از اینها جان سالم به در بردیم روی ما حساب کنید.
با تشکر
یک شهروند هنوز زنده
ای نامه که میروی به سویش از جانب ما صلوات بفرست بر رویش
