کد خبر: 220902146354
اخبار شرکت هااقتصادتولید و بازرگانی

بزرگترین آزمایش مربوط به درآمد پایه در جهان در پی یافتن پاسخ آن است.

نتایج اولیه بزرگترین آزمایش مربوط به درآمد پایه در جهان اعلام می‌شود. ‍‍‍

به گزارش روابط عمومی پژوهشکده پولی و بانکی به نقل از نشریه اکونومیست، اگر شما به افراد پول رایگان بدهید چه اتفاقی می‌افتد؟ این پرسشی است که بزرگترین آزمایش مربوط به درآمد پایه در جهان در پی یافتن پاسخ آن است.

موسسه نیکوکاری آمریکایی پرداخت مستقیم (Give Directly) از سال ۲۰۱۸ هر ماه معادل ۲۲.۵ دلار آمریکا را به هزاران روستایی در غرب کنیا می‌دهد. پژوهشگران، از جمله آبجیت بانرجی (Abhijit Banerjee) اقتصاددان برنده جایزه نوبل، نتایج دو سال اول این آزمایش را ارائه کرده‌اند.

نظریه اصلی درآمد پایه همگانی که هدف کاهش فقر را دنبال می‌کند آن است که بدون هیچ ملاحظه‌ای و فارغ از آنکه افراد درآمد یا شغلی دارند برای همگان پول فرستاده شود.

اما هر تلاشی که تاکنون برای آزمودن این نظریه – از فنلاند گرفته تا کالیفرنیا- انجام گردید شامل پرداخت‌های کوچک به گروه‌های کوچکی از افراد و در دوره‌های زمانی کوتاه مدت می‌شد. آزمایش کنیا به طرزی غیر عادی همگانی است چون تمام بزرگسالان در روستاهای منتخب را در بر می‌گیرد و مدت آن هم ۱۲ سال است.

در مجموع بیش از ۲۲ هزار نفر در ۱۹۵ روستا پول می‌گیرند. نتایج این گروه با یک گروه کنترل ۱۱ هزار نفری مقایسه می‌شود که هیچ پولی دریافت نمی‌کنند. جالب‌ترین الگویی که در میان دریافت‌کنندگان مشاهده شد آن بود که آنها کارهای دستمزدی در مزارع را رها کردند تا کسب و کاری را آغاز کنند.

وقتی اعلام شد که برنامه زمانی این پرداخت‌ها ۱۲ ساله است، شمار کسب و کارهای غیر کشاورزی تا یک چهارم بیشتر و سودهای آنها تقریباً دو برابر شد. دریافت‌کنندگان پول پروتئین بیشتری مصرف می‌کردند و گزارش موارد افسردگی در میان آنها کمتر شد. زمین‌ها گرانتر شدند اما به نظر می‌رسد این اتفاق در مورد کالاهای مصرف‌کننده رخ نداد.

این‌ها شواهدی دال بر آن هستند که اعطای پول به افراد به آنها کمک می‌کند اما به ما نمی‌گویند که این روش بهترین راه انجام آن است. بنابراین پژوهشگران گروهی از روستاها که در آن کمک‌ها به شکل قطره‌چکانی و در اقساط ماهانه پرداخت می‌شد را با روستاهایی مقایسه کردند که همان مبلغ را به شکل یکجا و پیشاپیش دریافت کردند. وقتی تمام افراد پول را یکجا می‌گرفتند تاثیر آن بر ایجاد کسب و کار بهتر بود.

آنها می‌توانستند سرمایه‌گذاری‌های بزرگ‌تری انجام دهند. در غیر این صورت، آنها مجبور می‌شدند به تدریج و با پس‌انداز مقرری خود در گروه‌های محلی به انباشت منابع بپردازند.

این یافته‌ها دلیل بیشتری بود که نشان می‌داد افراد فقیر می‌دانند که چه کاری باید با پولشان انجام دهند. به گفته آقای بانرجی دو نگرانی اصلی در این گونه تجربیات آن است که ممکن است افراد تنبل شوند یا پول‌ها را در راه‌های نامناسب خرج کنند اما هیچ کدام از این دو مورد اتفاق نیفتاد. افراد می‌گفتند که مشروب بیشتری مصرف نمی‌کردند هرچند سود فروشگاه‌های مشروب بالاتر رفته بود. شاید به این دلیل که مصرف‌کنندگان قبلی نوشیدنی‌های گران قیمت‌تری در مقایسه با گذشته می‌خریدند.

این مطالعه مورد توجه مقامات کالیفرنیا قرار گرفت که در ماه آگوست از برخی روستاها بازدید کردند. پرداخت‌های یکجا هم اکنون بخشی از برنامه‌های آزمایشی در آمریکا از جمله در شهر فلینت در میشیگان هستند.

در این شهر سال آینده ۱۵۰۰ دلار به مادران باردار داده می‌شود و سپس آنها در سال اول زندگی نوزاد ماهانه ۵۰۰ دلار می‌گیرند. همچنین این مطالعه با آن برنامه‌های حمایت اجتماعی در کشورهای فقیر ارتباط پیدا می‌کند که پرداخت‌های نقدی را جایگزین ‌کمک‌های غیرنقدی از جمله مواد غذایی می‌کنند.

برخی از این بابت که سازمان‌های مردم نهاد -هرچند با نیت خیرخواهانه- این آزمایش‌ها را در مقیاس وسیع انجام می‌دهد ناخرسند هستند. فیلم مستند «پول رایگان» که سال گذشته به نمایش درآمد تاثیر موسسه «پرداخت مستقیم» بر روستاهای کنیا را به تصویر می‌کشد. فیلم به دنبال دریافت‌کنندگان خوشحال پول‌ها می‌رود که شیرهای آب آشامیدنی را نصب می‌کنند و خانه‌هایشان را توسعه می‌دهند.

همچنین این فیلم احساس بی‌انصافی و ناعدالتی در میان افرادی که خارج از طرح هستند و یا به اشتباه ثبت‌نام نشده‌اند را بیان می‌کند. آنها از خود می‌پرسند که چرا در زمره بداقبالان قرار گرفته‌اند. آنها این روش مرموز نیکوکاران خارجی را با حکمت ناشناخته خداوند مقایسه می‌کنند.

این‌ها بخشی از مشکلات پیچیده‌ای هستند که گریبان برنامه‌های هدفمند رفاهی را می‌گیرند و اصل درآمد پایه همگانی قصد دارد از آنها اجتناب کند. اما تا زمانی که دولت‌ها وظیفه ارائه درآمد پایه همگانی را بر عهده نگیرند دامنه چنین طرح‌هایی کوچک و محدود خواهد بود. ‌طرح‌هایی که به موسسات خیریه وابسته‌اند نمی‌توانند واقعا همگانی باشند.

ترجمه: جواد طهماسبی

بیشتر بخوانید
عصر اقتصاد
دکمه بازگشت به بالا