به تهران‌هیلز خوش آمدید (طنز)

راضیه حسینی

« پنت‌هاوس و ویلاهایی در شهر تهران که بنا به گفته واسطه‌های ملکی اصلا مشتری ندارد و فقط در فصولی از سال اجاره می‌رود با قیمت‌های ۷ تا ۱۵ میلیون دلار معادل ۲۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد تومان برای فروش عرضه شده و این در حالی است که بررسی آگهی‌های قیمت خانه در منطقه بورلی هیلز آمریکا به عنوان یکی از گران‌ترین محله‌های دنیا، قیمت‌هایی به مراتب پایین‌تر از نرخ‌های خانه‌های مذکور در تهران را نشان می‌دهد».

احتمالاً مشتری‌های این خانه‌ها در همان بورلی‌هیلز زندگی می‌کنند و چندماه از سال، برای تفریح و گردش به تهران می‌آیند. درواقع تهران جذابیت‌هایی دارد که بورلی‌هیلز و هیچ شهر مرفه‌نشین دیگری ندارند.

تهران جایی است که می‌توانند شکاف، یا بهتر بگوییم پارگی طبقاتی را از نزدیک ببینند و تا دل‌شان می‌خواهد کینگ و پرنسس بودن خودشان را توی چشم ملت کنند.

در کدام شهر باکلاس دنیا، می‌توانید با لامبورگینی خودتان از کنار یک پراید مدل هشتاد که خاموش کرده و جمعی در حال هول دادنش هستند بگذرید؟

درهیچ‌کدام از خیابان‌های بورلی‌هیلز نمی‌توانید حتی یک نیسان آبی پیدا کنید که تا خرتناق بار ضایعات زده و آن‌قدر ارتفاع بار زیاد است که کلاً متمایل به راست در حال حرکت است.

 اصلاً از همه این‌ها گذشته، چطور می‌خواهید در شهرهای مرفه، آلودگی هوا پیدا کنید و از آن لذت ببرید. اما در تهران می‌توانید اوج این آلودگی هوا را از نزدیک ببینید و درک کنید.

تازه اگر کمی خوش‌شانس باشید می‌توانید پدیده خاص، مرموز و عجیب «بوی گند تهران» را هم تجربه و با هر نفس عمیق کلی کیف کنید.

اما از همه این‌ها جذاب‌تر، ترافیک تهران است. شرط می‌بندم بورلی‌هیلز به هیچ وجه نمی‌تواند به ساکنانش تجربه ماندن چند ساعته در ترافیک را بدهد. احتمالاً آن‌جا یک روند کسالت‌آور و بی‌خودی وجود دارد و همه بدون معطلی و ماندن در ترافیک، به کارهای‌شان می‌رسند. اصلاً هیجان تأخیر، نرسیدن و از همه جذاب‌تر دعواهای ترافیکی را تجربه نمی‌کنند و با مفهوم قفل‌فرمان کاملاً ناآشنا هستند.

حالا خودتان بگویید، با این‌همه جاذبه و شگفتی، آیا حق تهران نیست که از بورلی‌هلیز گران‌تر باشد؟