رابطه تورم و تنزل خدمات پزشکی با ذکر مثال (طنز)

راضیه حسینی

ماجرای افزایش ۲۰۰ درصدی تعرفه ‎های پزشکی در سال آینده چیست؟

معاون فنی و نظارت سازمان نظام پزشکی: «این ارقام مبلغ تمام شده است و قابل اجرا نیست»

دبیر شورای عالی بیمه: «نظام پزشکی افزایش ۶۵ درصدی را درخواست داده بودند اما ما افزایش ۲۸ درصدی را امضا کرده‌ایم و به سازمان برنامه و بودجه برای تصمیم‌گیری داده‌ایم.»

معاون فنی سازمان نظام پزشکی: «با توجه به تورم ۴۵ درصدی که بانک مرکزی اعلام کرده است و هزینه استهلاک تجهیزات پزشکی و بخش حرفه‌ای، برآورد کارشناسان اقتصاد و سلامت سازمان نظام پزشکی برای سال ۱۴۰۱ این بوده که قیمت تعرفه‌ها حداقل ۶۰ درصد افزایش یابد. قیمت‌گذاری دستوری خدمات پزشکی، باعث مهاجرت پزشکان و تنزل خدمات شده است.»

مثل این‌که تورمی که بانک مرکزی اعلام کرده فقط به پزشکان فشار می‌آورد و برای باقی مردم فقط یک عدد است. این‌طوری که ما متوجه شدیم، هرچه تورم بالاتر برود خدمات پزشکان دچار تنزل می‌شود. مگر این‌که سطح درآمد و تورم با هم یکی شود.

مثلاً ممکن است یک تزریق آمپول در تورم ۴۵ درصدی و بدون بالارفتن ویزیت، طوری انجام شود که هنگام تزریق با تمام افراد شجره‌نامه، بستگان سببی و نسبی گذشته خودتان دیدار تازه کنید.

در صورتی‌که با بالارفتن ویزیت، در آرامش و به همراه پخش یک موسیقی لایت، طوری تزریق انجام می‌شود که اصلاً انگار نه سوزنی رفته و نه آمده.

 این تنزل در بعضی‌ مطب‌ها می‌تواند خیلی خطرناک باشد. مثلاً در جایی مثل مطب دندانپزشکی با یک تنزل خدمات ممکن است دندان سالم‌تان جای پوسیده کنده شود، یا اگر کمی تورم بالاتر برود ممکن است کل دهان‌تان سرویس شود.

باقی تخصص‌ها را خودتان متصور شوید، ما نگوییم بهتر است.

در واقع پزشکی که سالی چندبار سفر خارج از کشور نرود دیگر حال و حوصله برای طبابت ندارد. حتی ممکن است اگر این فشارها کمی بیشتر شود کلاً قسم پزشکی‌اش را هم فراموش کند و خدای نکرده به زیرمیز هم نگاهی بیندازد.

البته این امر کلاً محال است و ما هم می‌دانیم که پزشکان ما سرشان برود قسم‌شان هرگز نمی‌رود. اگر هم گاهی دچار تنزل می‌شوند به‌خاطر فشار اقتصادی است.

آنها مثل ما آدم‌معمولی‌ها نیستند که با فشار اقتصادی رفیق گرمابه و گلستان شده باشند. ما اگر یک روز همدیگر را نبینیم نگران می‌شویم و مدام از این مغازه به آن مغازه می‌رویم تا بالاخره یک جا فشار اقتصادی را پیدا کنیم.

ما اگر حقوق‌مان اندازه انگشت کوچک نرخ تورم هم بالا برود کلی ذوق می‌کنیم. ما هرگز با وجود همه مشکلات اقتصادی تصمیم به مهاجرت نمی‌گیریم. البته این‌که راهی برای مهاجرت نداریم هم بی‌تأثیر نیست.