همه‌ چیز درباره کیف پول‌های ارزهای دیجیتال

علیرضا علی‌آبادیان-معاون توسعه محصول فینوپیا

کیف پول‌های ارز دیجیتال نرم‌افزارهایی هستند که معامله‌گران و سرمایه‌گذاران این صنعت با استفاده از آنها می‌توانند موجودی حساب خود را بررسی و تراکنش‌های موردنظرشان را دریافت و ارسال کنند. عملکرد این کیف پول‌ها تا حدودی شبیه به حساب‌های بانکی سنتی است و بسیاری از فعالان صنعت ارزهای دیجیتال از آنها برای مدیریت موجودی ارزهای دیجیتال خود استفاده می‌کنند.

به گزارش فینوپیا، کیف پول‌های ارزهای دیجیتال در اصل در قراردادهای هوشمند بلاک‌چین‌های مختلف پیاده‌سازی می‌شوند تا کاربران بتوانند دارایی‌های دیجیتالی خود را در شبکه‌های موردنظرشان ارسال و دریافت کنند. از طرفی، وقتی یکی از کاربران تراکنشی را با ورودی‌های موردنظر خود در قراردادهای هوشمند منتشر می‌کند، این تراکنش تنها در صورتی اعمال می‌شود که قرارداد هوشمند مربوط به آن تأیید گردد.

این تراکنش‌ها در ابتدا از طریق یک شبکه همتا به همتا منتشر می‌شوند و متعاقباً توسط یکی از اپراتورهای بلاک‌چین‌ها که همان استخراج‌کنندگان هستند، در بلاک‌چین‌ها قرار می‌گیرند. این سازوکار باعث می‌شود تا ساختار احراز هویت بر اساس تراکنش‌های مشاهده‌شده، کاربران مخرب را از امکان احراز هویت منع کند و امنیت لازم را فراهم نماید.

شایان ذکر است که ارزهای دیجیتال در هیچ کجا ذخیره نمی‌شوند. آنها در اصل بیت‌هایی (اعداد ۰ و ۱) هستند که در پایگاه داده ذخیره می‌شوند. این بیت‌های داده در سراسر پایگاه‌ها پراکنده شده‌اند و کیف پول‌ها کل بیت‌های مرتبط با آدرس‌های عمومی معامله‌گران را پیدا می‌کنند تا مبلغ موردنظر شما را در رابط برنامه‌ها خلاصه کنند.

به همین خاطر است که تراکنش‌های ارزهای دیجیتال هرگز توکن‌های دیجیتالی از دستگاه فروشنده به دستگاه خریدار فرستاده نمی‌شود. وقتی معامله‌گری بخواهد توکن‌های خود را برای شخص دیگری ارسال کند، در واقع از کلید خصوصی خود برای امضای تراکنش و انتشار آن در شبکه بلاک‌چین استفاده می‌کند. سپس تراکنش او در بلاک‌چین قرار می‌گیرد تا موجودی آدرس خریدار و فروشنده به‌روزرسانی‌ شود.

بنابراین، اصطلاح کیف پول تا حدودی نامناسب است؛ چراکه کیف پول‌های ارزهای دیجیتال در حقیقت ارزهای دیجیتال را در خود ذخیره نمی‌کنند و از این حیث، به‌هیچ‌وجه شبیه به کیف پول‌های فیزیکی که وجه نقد را در خود نگه می‌دارند، نیستند.

کیف پول‌های دیجیتالی در عوض دفترهای عمومی کل را بررسی می‌کنند تا موجودی آدرس‌های معامله‌گران را به آنها نشان دهند. علاوه بر این، آنها از کلیدهای خصوصی نگهداری می‌کنند تا سرمایه‌گذاران بتوانند معاملات خود را انجام دهند.

از ترکیب کلیدهای عمومی و خصوصی برای تضمین امنیت معامله‌گران، جلوگیری از فعالیت کاربران مخرب و همچنین ناشناس ماندن تراکنش‌ها استفاده می‌شود. از آنجا که انتشار جفت کلیدها باعث می‌شود افراد بتوانند ارزهای دیجیتال شخصی خود را منتقل کنند، حفظ امنیت کلیدهای خصوصی امر بسیار مهمی است و به همین خاطر، به‌صورت تصادفی تولید می‌شوند.

گفتنی است که آدرس‌های کیف پول، مانند کلیدهای خصوصی و عمومی، از مجموعه‌ای از اعداد و حروف منحصربه‌فرد تشکیل می‌شوند که کاربران همانند شماره حساب بانکی خود، می‌توانند آنها را در اختیار طرف دیگر معاملاتشان قرار دهند.

در تمام کیف پول‌های ارزهای دیجیتال دو نوع کلید وجود دارد که عبارت است از کلید خصوصی و کلید عمومی. این کلیدها از مجموعه‌ای از اعداد و حروف انگلیسی تشکیل می‌شوند و به‌راحتی، از طریق ایمیل در اختیار کاربران قرار می‌گیرند.

یکی از مشهورترین ساختارهای کیف پول‌های ارز دیجیتال، ساختار سلسه‌مراتبی قطعی (HD) است. در این ساختار، یک جفت کلید جدید از یک جفت کلید اصلی برای هر تراکنش ارز دیجیتال ایجاد می‌شود تا حریم خصوصی کاربران حفظ گردد و امنیت بلاک‌چین افزایش یابد.

در تمام کیف ‌پول‌هایی که از ساختار سلسه‌مراتبی استفاده می‌کنند، از یک نوع کلید اصلی ۱۲ رقمی انگلیسی به‌عنوان یک عبارت امنیتی استفاده می‌شود.

هر بار که این عبارت امنیتی ایجاد می‌شود، هر سید (Seed) با استفاده یک شمارنده به سید قبلی اضافه می‌شود و از آن برای استخراج سلسله مراتبی آدرس‌های جدید و تقریباً نامحدود استفاده می‌گردد.

از آن جا که تمام آدرس‌ها از یک سید اصلی و تکی ساخته شده‌اند، دیگری نیازی نیست کاربران نگران داشتن نسخه پشتیبان باشند. به همین دلیل است که ساختار مذکور تحت‌عنوان سلسله‌مراتبی قطعی شناخته می‌شود.

کاربران ممکن است به دو دلیل کیف پول‌ها و موجودی خود را از دست دهند. در حالت اول، مالکان کیف پول‌ها ممکن است کلیدهای خود را فراموش کنند یا به آنها دسترسی نداشته باشند.

در حالت دوم ممکن است هکرها به ترکیبی از کلیدها دسترسی پیدا کنند و دارایی‌های موجود در آنها را بدزدند. در عمل، در چنین حالتی طرفین می‌توانند برای به دست آورن کیف پول تلاش کنند. آنها می‌بایست با پرداخت هزینه بیشتر کاری کنند تا استخراج‌کنندگان تراکنششان را زودتر در بلاک‌چین قرار دهند. از آنجا که هکرها احتمالاً مایل به پرداخت هزینه بیشتری هستند، در اکثر موارد مالکان اصلی شکست می‌خورند.

از طرفی کیف پول‌های ارزهای دیجیتال انواع مختلفی دارند. کیف پول دسکتاپی کیف پولی است که کاربران می‌توانند آنها را روی دسکتاپ رایانه خود بارگیری و اجرا کنند.

کیف پول‌های موبایلی نیز به‌عنوان یک نرم‌افزار روی تلفن همراه کاربران ذخیره می‌شوند و برای آنها این امکان را به وجود می‌آورند تا از روش‌هایی مثل تشخیص اثر انگشت و اسکن استفاده کنند. نوع دیگری از کیف پول‌های موجود، کیف پول‌های تحت وب هستند که دسترسی به آنها راحت‌تر از سایر کیف پول‌ها است.

علاوه بر کیف پول‌های مذکور که تحت‌عنوان کیف پول‌های گرم شناخته می‌شوند، توسعه‌دهندگان صنعت ارزهای دیجیتال، کیف پول‌های سخت‌افزاری و فیزیکی را هم ارائه کرده‌اند که تحت‌عنوان کیف پول‌های سرد شناخته می‌شوند.

کیف پول‌های سرد دستگاه‌هایی شبیه به فلش هستند که به رایانه‌‌ها متصل می‌شوند و کلیدهایی را در خود ذخیره می‌کنند. هرچند که کیف پول‌های سرد تجربه کاربری چندان خوبی را برای معامله‌گران بازار ارزهای دیجیتال ایجاد نمی‌کنند، بیشترین امنیت ممکن را دارند.

در هر حال، انتخاب کیف پول ارز دیجیتال مسئله‌ای بسیار مهم و پیش‌نیاز برای معامله در این بازار محسوب می‌شود. به همین خاطر، افراد می‌بایست بر اساس دارایی، امنیت و نیازهای خود کیف پول موردنظرشان را انتخاب کنند.