«واردکنندگان بانک تولیدکنندگان شده‌اند»

  کد خبر: 0608995372

اکرم رضائی‌نژاد
نوسانات نرخ ارز، بی‌شک، یکی از مسائلی است که از تأثیر آن بر صنایع به ویژه در سال‎های اخیر نمی‎توان چشم‎پوشی کرد. افزایش نرخ ارز به شدت حاشیه سود اکثر صنایع کشور را کم می‌کند و هزینه‌های تولید آنها را بالا می‌برد. از مواد اولیه گرفته تا کالاهای واسطه‎ای همه به نرخ ارز وابسته‌اند و وقتی نرخ ارز افزایش یابد، هزینه‌ تمام‌شده تولید نیز افزایش می‎یابد. در این میان صرفا برخی از صنایع که عمده محصولاتشان برای صادرات تولید می‌شود و آن هم در صورتی که در فرایند تولید بیشتر متکی بر منابع داخلی باشند، از بالارفتن نرخ ارز منتفع می‌شوند.

از سوی دیگر، نوسانات شدید نرخ ارز هرگونه برنامه‌ریزی برای تولید را غیرممکن می‌کند، زیرا تولیدکننده نمی‌داند با چه قیمتی قرار است مواد اولیه و تجهیزات مورد نیاز خود را بخرد و نگران است نتواند آنچه امروز در اختیار دارد را دوباره با همین قیمت تأمین کند. در چنین وضعی روابط میان واردکنندگان مواد اولیه و تولیدکنندگان برای انطباق با مقتضیات جدید دست‌خوش تغییراتی می‌شود.

عبدالله اقبالی، رئیس اتحادیه فلزات رنگین، که صنف متبوعش هم در تولید محصول مستقیم از فلزات رنگین و هم در تامین مواد اولیه برای برخی از صنایع نقش مهمی دارد، تاکید می‌کند که با توجه به افزایش و نوسانات نرخ ارز، تولیدکننده نمی‎تواند در این وضع برای خود و زیرمجموعه‎اش برنامه‎ریزی روشنی داشته باشد چون افق کار برایش روشن نیست؛ بنابراین تصمیم‌گیری‎ها کوتاه‌مدت است و کارها به صورت مقطعی پیش می‎رود.

اقبالی در گفت‌وگو با عصر اقتصاد می‌افزاید: «با توجه به وابستگی بسیاری از صنایع به واردات مواد اولیه، مهمترین مشکل موضوع ثبت سفارش و تخصیص ارز و زمانی است که طول می‎کشد تا یک واردکننده بتواند بعد از ثبت سفارش تخصیص ارز بگیرد. اکنون وقتی ارز تخصیص می‎یابد هم به سختی می‎تواند آن را تهیه کند؛ به همین دلیل در وضع کنونی واردکننده عملا برای تولیدکننده برنامه‎ریزی می‌کند، چون اوست که کالا را وارد می‎کند و به بازار اشراف دارد.»

 او اضافه می‌کند: «به عبارت دیگر می‌توان گفت این روزها واردکنندگان به جای بانک برای تولیدکنندگان کار می‎کنند به این صورت که بعد از پشت سر گذاشتن مشکلات فراوانی که کالا به کشور می‎رسد، تولیدکننده به دلیل گران‎ و هزینه‎بر بودن آن کالا توانایی پرداخت وجه را به واردکننده ندارد و مجبور است به صورت اعتباری کالای مورد نیاز خود را از واردکننده تهیه کند.»

رئیس اتحادیه فلزات رنگین ادامه می‌دهد:‌ «به این ترتیب واردکننده ناچار است که منتظر بماند تا مواد اولیه‌ای که وارد کرده، ساخته شود و بعد از فروش محصول، پول خود را بدون اینکه سود مضاعفی برایش داشته باشد، از تولید‌کننده دریافت کند. به طور میانگین زمانی که از هزینه‎کرد برای واردکردن کالا تا فروش محصول جدید و برگشت پول طی می‎شود، حدود شش، هفت ماه است. از سوی دیگر با توجه به تغییرات صعودی و ناگهانی نرخ ارز اگر واردکننده‎ای شش ماه پیش می‎توانست با آن سرمایه ۲۰ تن کالا وارد کند اکنون با همان سرمایه ۱۳ تن هم نمی‎تواند وارد کند.»

به گفته او، واردکنندگان می‎توانند وارد بازار سفته‎بازی ودلال‎بازی شوند و سرمایه خود را حفظ کنند اما چون سال‎هاست در این حوزه فعالیت می‎کنند با وضع نابسامان موجود می‎جنگند و به کار خود ادامه می‎دهند.

رئیس اتحادیه فلزات رنگین درباره مهم‌ترین مشکلات فعالان اقتصادی در این روزها می‌گوید: «تولیدکنندگان مشکل زیادی دارند اما مهمترین آن‎ها موضوع مالیات است. اخیرا بحث ورود به تراکنش‎های مالی کسبه مطرح شده است که بازرسان سازمان امور مالیاتی، دفاتر کسبه را از سال ۱۳۹۳ به بعد رصد ‎کنند. طبق قانون مصوب شده است که از سال ۱۳۹۵ به بعد رسیدگی به تراکنش‎ها انجام شود ولی متاسفانه سازمان امور مالیاتی از سال ۹۲-۹۳ رصد می‎کند.»

او در پاسخ به اینکه عقب رفتن زمان رصد سازمان مالیاتی چه مشکلی ایجاد می‌کند؟ اظهار می‌کند: «ممکن است جابه‌جایی بسیاری از مبالغ در آن سال‎ها مربوط به سودآوری کاری نبوده باشد. چون زمان زیادی از آن گذشته و اکثر کسبه به صورت سنتی عمل می‎کنند به یاد ندارند که این بده‌بستان مالی در حساب‎هایشان به چه منظوری بوده است و به این ترتیب در بحث پرداخت مالیات دچار مشکل می‎شوند.»

اقبالی با گلایه از عملکرد سازمان امورمالیاتی می‌‌افزاید: «کسانی که پروانه کسب دارند همیشه در دسترس هستند؛ سازمان امور مالیاتی به جای اینکه بر کسانی که مالیات پرداخت نمی‎کنند و فرار مالیاتی دارند، تمرکز کند فشار مضاعف را بر کسانی وارد می‎کند که پروانه کسب دارند و مالیات پرداخت می‎کنند.»

او ادامه می‌دهد: «از طرفی صدور پروانه کسب به تازگی مشمول قانون ماده ۱۸۶ مالیات‎ها شده است، یعنی باید از اداره دارایی برای صدور پروانه کسب استعلام گرفته شود که بسیار روند کار را کند کرده است. حتی برای تجدید پروانه نیز باید استعلام گرفته شود که در ۸۰ درصد مواقع جواب منفی است و باید علت را بررسی و رسیدگی کنند. اداره دارایی ممکن است با کمترین بدهی کسبه صلاح نداند که پروانه کسب صادر و یا تمدید شود.»

رئیس اتحادیه فلزات رنگین با بیان اینکه صنف فلزات رنگین مستقیما با صنعت کشور و تولیدکنندگان در ارتباط است، می‌گوید: «کالایی که به تولیدکنندگان محصول از فلزات رنگین ارائه می‎شود عمدتا کالاهایی هستند که تولید داخل ندارند مثل استیل، قلع و نیکل که وارد می‎شوند.  البته کالاهایی مثل روی، سرب، مس و برنج در داخل تولید می‎شوند که در مجموع جزء ضوابط خاص اتحادیه فلزات رنگین است و اتحادیه دراین رابطه پروانه کسب صادر می‎کند.»

اقبالی صنعت فلزات رنگین را استراتژیک توصیف می‌کند و می‌افزاید: «به عنوان مثال استیل کالایی است که در صنایع مختلف بسیار کاربرد دارد. این فلز استراتژیک در صنایع دارویی، پتروشیمی، غذایی، نفت و گاز و صنعت ساختمان کامل‎کننده کالاهای ساخته‌شده و نهایی است. این کالا در داخل تولید نمی‌شود و ناچاریم وارد کنیم. البته اگر دولت کمک کند می‎توانیم با کمک همکاران و فعالان این حوزه مجموعه‎ای راه‎اندازی کنیم تا بتوانیم استیل داخلی تولید کنیم.»

او اظهار می‌کند: «امروز یکی از بزرگترین تامین‎کننده استیل مورد نیاز ما چین است اما به دلیل تحریم‎ها نمی‎توانیم با کارخانه‌ها و تولیدکنندگان اصلی مستقیما وارد معامله شویم بنابراین مجبوریم با شرکت‎های دست چندم معامله کنیم. از سوی دیگر، وارد کردن کالای خریداری شده به کشور نیز برای ما مشکل شده است. کشتیرانی چین کالا را به مقصد ایران حمل نمی‎کند و کالاها ابتدا در بنادر کشورهای دیگر تخلیه می‎شود، پلاک و اسم عوض می‎شود و تا زمانیکه حمل شود و به کشور ما برسد، مقصد مشخص نمی‎شود. اینها برای واردکننده و تولیدکننده ما هزینه‎های مضاعف به همراه دارد.»

رئیس اتحادیه فلزات رنگین درباره صادرات محصولات صنعت فلزات رنگین نیز می‌گوید: «در حوزه ظروف استیل و مسی صادرات داریم که تا چندوقت پیش روند خوبی داشت اما متاسفانه با افزایش قیمت ارز و نیز قیمت جهانی فلزات رقبای ما مثل چین و هندوستان از ما پیشی گرفتند. ما به کشورهای هندوستان، پاکستان، عراق، سریلانکا و کشورهای اروپایی صادرات داشتیم اما اکنون با توجه به تغییر آنی قیمت‎ها و نوسانات روزانه به سختی می‎شود راهی برای صادرات باز کرد.»

رئیس اتحادیه فلزات رنگین با انتقاد از تصمیم‎گیری مسئولان بدون حضور فعالان صنفی می‌گوید: «مسئولان برای تصمیم‎گیری درباره فعالیت هر صنف از کارشناسان آن صنف مشورت نمی‎گیرند و این امر فعالان صنف را دچارمشکل می‎کند؛ در حالی که مقتضیات هر رشته از کسب‌وکار را باید جداگانه در نظر گرفت و برای آن مقررات وضع کرد.»

اقبالی در پایان راهکار حل مشکلات صنایع را آزاد گذاشتن بازار می‌داند و می‌گوید: «باید اجازه دهیم بازار کار خود را انجام دهد، نمی‎شود بازار کنترلی باشد و نتیجه مطلوب بگیریم. زمانی‎که تاجر با ارز گران کالا وارد می‎کند و باید با قیمت تعیین‌شده بفروشد، نمی‌تواند به بازار برگردد.»

خروج از نسخه موبایل