آیا گاز طبیعی نروژ می‎ تواند مشکل بحران انرژی در اروپا را حل کند؟

ترجمه: سلیم حیدری

اکوینور (Equinor) می‌گوید: نروژ نمی‌تواند کل گازی را که روسیه به اروپا عرضه می‌کند، پوشش دهد.

مدیر اجرایی این شرکت این هفته گفت که اکوینور نروژ، حداکثر نرخ تولید گاز طبیعی را در طول بهار و تابستان حفظ خواهد کرد تا به اتحادیه اروپا کمک کند تا تأسیسات ذخیره گاز خود را پر کند.

این تعهد در بحبوحه نگرانی‌های مداوم در مورد عرضه گاز در ماه‌های گرم سال انجام می‌شود. ماه‌های گرم سال معمولاً زمانی است که ذخیره‎سازی برای دوره اوج تقاضا در زمستان صورت می‌گیرد. سال گذشته، اکثر کشورهای اروپا نتوانستند مطمئن شوند که گاز کافی برای زمستان دارند و این مساله باعث بحران گاز شد.

آندرس اوپدال از اکوینور در این هفته در گفت‎وگو با بلومبرگ گفت که نروژ همیشه شریک قابل اعتماد اروپا بوده است و تا آنجا که ممکن است به عرضه گاز به این قاره ادامه خواهد داد. مشکل اروپا این است که آنچه بوسیله نروژ ممکن است تامین شود کمتر از نیمی از گاز مورد نیاز آن است.

بر اساس گزارش یورواستات، اتحادیه اروپا در نیمه اول سال گذشته ۴۶.۸ درصد از گاز طبیعی خود را از روسیه وارد کرده است. نروژ به نوبه خود ۲۰.۵ درصد از واردات گاز طبیعی را در آن دوره به خود اختصاص داده است-کمتر از نیمی از آنچه روسیه برای اتحادیه اروپا ارسال کرده است.

به گفته بروگل که یک اندیشکده اقتصادی اروپایی است، نروژ در اواخر سال ۲۰۲۱ بیش از ۲.۹ میلیارد متر مکعب گاز در هفته به اتحادیه اروپا صادر کرد. این میزان گاز در مقایسه با ۲.۳ میلیارد متر مکعب گاز صادراتی از روسیه کمی بیش‌تر است. با این حال، در نیمه اول سال، گازپروم بیش از ۳ میلیارد متر مکعب در هفته جریان داشت در حالی که نروژ هرگز به این سطح نرسید.

این وضع بزرگترین مشکل اتحادیه اروپا در ارتباط با امنیت عرضه گاز را نشان می‎دهد. اروپا سال‌هاست که بیش از حد به روسیه متکی بوده است و این باعث ایجاد رضایت و اطمینان خاطر شده است که هر اتفاقی بیفتد، روسیه به ارسال گاز به اروپا ادامه خواهد داد.

روسیه نیز این احساسات را درک می‎کند، اما رویدادهای اخیر درباره قیمت گاز و مساله اوکراین آن را در میان دولت‌های اروپایی متزلزل کرده است. دولت‌هایی که اکنون برای یافتن تامین‌کنندگان جایگزین در صورت نیاز عجله دارند. این کار چالش‎برانگیزتر از آن چیزی است که آنها انتظار داشتند.

نروژ احتمالاً می‌تواند برای مدتی طولانی‌تر پمپاژ گاز خود را در حداکثر مقدار خود نگه دارد. اگرچه لازم است که برای تعمیر و نگهداری در برخی مواقع این پمپاژ گاز متوقف شود. با این حال، نروژ به وضوح نمی‌تواند کل گازی را که روسیه در حال حاضر به اروپا می‌رساند، پوشش دهد. همچنین، نمی‎تواند تقاضای اضافی را که از آلمان می‎آید، پوشش دهد. آلمان قرار است نیروگاه‎های زغال‎سنگ و هسته‎ای خود را ببندد.

به هر حال، این اتفاق دلیل گسترش مسیر نورد استریم بود، یعنی تضمین عرضه گاز برای آلمان بدون انرژی هسته‎ای و بعداً بدون زغال سنگ. خط لوله نورد استریم ۱ در حال حاضر بیش از یک سوم صادرات گاز روسیه را به اروپا ارسال می‎کند. دو برابر کردن ظرفیت آن با نورد استریم ۲ (البته اگر دولت بایدن تهدید خود برای از بین بردن آن را عملی نکند) باعث می‎شود بیش از دو سوم صادرات گاز روسیه به اروپا به وسیله این مسیر انجام شود.

اروپا به جز نروژ چه گزینه‎های دیگری دارد؟ آسیای مرکزی یک گزینه است. به طور خاص جمهوری آذربایجان، که در حال حاضر مقداری گاز را از طریق کریدور گاز جنوبی که به ایتالیا ختم می‎شود، ارسال می‌کند. تنها جایگزین دیگر گاز مایع LNG است.

با وجود محدودیت ظرفیت پایانه واردات LNG، اروپا به مدت سه ماه در بحبوحه بحران انرژی، مقصد اصلی گاز طبیعی مایع آمریکا بوده است. بر اساس داده‌های رفینیتیو که از سوی رویترز گزارش شده است، ۷۵ درصد از صادرات LNG آمریکا در ماه گذشته به اروپا رفته است. تا کنون در این ماه، نیمی از محموله‎های LNG ایالات متحده به اروپا ارسال شده است.

قطر و استرالیا نیز گزینه های LNG برای اتحادیه اروپا هستند. این اتحادیه حتی تحقیقات ضد انحصاری در مورد قطر پترولیوم (که اخیراً به قطر انرژی تغییر نام داده است) را در این ماه به حالت تعلیق درآورد. این اتفاق ممکن است نشانه‌ای از تمایل بروکسل به دادن امتیاز در ازای تامین گاز باشد.

منبع: راشاتودی