استعفا اصلاً چی هست؟ (طنز)
راضیه حسینی
دولت ژاپن اعلام کرد ماکیکو یامادا، سخنگوی نخست‌وزیر این کشور، به دلیل حضور در کنار برخی مقامات دیگر در مراسم شام گران‌قیمت پسرش استعفا داده است.
بعضی واژه‌ها انگار در فرهنگ لغات ژاپنی‌ها و کلاً چشم‌بادامی‌ها جا نیفتاده است.
یکی نیست به آنها بگوید همیشه آخرین راه بهترین راه نیست؛ هرچند همین که بعد از یک رسوایی یا کار اشتباه، خودشان را نمی‌کشند، کلی پیشرفت کرده‌اند. احتمالاً قدیم مسئولی که مرتکب اشتباهی شده بود خدمت پادشاه می‌رسید و می‌گفت:«سرورم لطفاً من رو بکشید» اگر پادشاه کمی تعلل می‌کرد و به فکر فر می‌رفت تا ببیند کدام راه کشتن مناسب‌تر است و درس عبرت بیشتری می‌دهد، مسئول موردنظر یک‌هو شمشیر یکی از محافظان را کش می‌رفت و با چند حرکت برق‌آسا به زندگی شرم‌آور خود پایان می‌داد.
همین که نسل‌های بعدی به استعفا رسیدند و از کشتن خودشان دست برداشتند، پیشرفت بزرگی به حساب می‌آید. اما هنوز تا رسیدن به راه‌حل‌های بهتر و اصولی راه درازی در پیش دارند.
البته یک میان‌بر وجود دارد: می‌توانند از دانش مسئولان ما بهره ببرند.
برای این کار باید دوره‌های آموزشی مختلفی را بگذرانند. عناوین این دوره‌ها به شرح زیر است:
«چگونه تکذیب کنیم»، «شتر دیدی ندیدی»، « کی بود کی بود، من نبودم» و اگر دیگر راهی نماند «با یک عذرخواهی سرو ته قضیه را جمع کن.»
در مرحله اول همه چیز از بیخ و بن تکذیب می‌شود. مثلاً اگر شام گران‌قیمت خورده شده یا خانه لاکچری لو رفته، همه چیز انکار می‌شود. عکس‌ها هم که همیشه فوتوشاپ هستند.
در کنار تکذیب‌ها می‌توانید کلاً خودتان را به آن راه بزنید و بگویید «من اصلاً دیشب شام نخوردم. کدوم رستوران؟ خیابون فرشته کجاست اصلاً؟ اولین باره اسمش رو شنیدم. من اصلاً پسر ندارم.»
اگر موضوع بیخ پیدا کرد می‌توانید تقصیر را گردن هرکسی که دوست داشتید بیندازید. مثلاً بگویید: «تو ماشین خواب بودم و راننده من رو برد به رستوران. همین‌طور در حال خواب نشوند روی صندلی و به زور تو دهنم غذا گذاشتند. من خودم هم صبح روز بعد که از خواب بیدار شدم موضوع رو فهمیدم. همه‌ش تقصیر راننده و دوستان ناباب بود..»
اگر این هم جواب نداد، تیر آخر را بزنید. در یک جمله کوتاه مراتب عذرخواهی خودتان را اعلام کنید و خلاص.
بعد از مدتی طوری عادت استعفا دادن از سرتان می‌افتد که کلاً فراموش می‌کنید استعفا چی بود؟ اصلاً استعفا نمنه دی؟
