اندر حکایت تحریم

دکتر حمزه رضایی

حضرات مسئول اذعان دارند که ما به طور مادرزادی گیج و ویج هستیم و سر از پیچیدگی های گفتمان انها در نمی اوریم، مانده ایم که چرا با تحلیل های رنگارنگ خود از این کلمه «تحریم»، قوای دماغی ما را آشفته تر و پریشان تر می کنند…

از طرفی به ما می گویند: «باید با مردم‌ رو راست بود، با این وضعیت تحریم ها، دولت توان ‌آن را ندارد که منابع لازم را تامین کند».

با رسانه های خارجی که مصاحبه می کنند می گویند:

«این تحریم ها نشانه عجز تحریم کنندگان است و هیچ تاثیری بر زندگی و اراده مردم نداشته است.»

وقتی خطاب به مردم دنیا صحبت می کنند، می فرمایند:« این تحریم های ظالمانه زندگی و جان مردم ایران را به خطر انداخته است.»

هنگام مصاحبه با فلان خبرگزاری تاکید می کنند که:

«مردم بی اعتنا به تحریم ها زندگی شان را می کنند و این تحریم ها فقط بدبختی تحریم کنندگان را نشان می دهد.

با واحد مرکزی خبر که صحبت می کنند اصرار بر این است که «الان کشور زیر بدترین تحریم های ممکن است و همه مسیرهای تجاری و ارزی ما را مسدود و مختل کرده اند.»…

فلان دیپلمات هم ادعا می کند:

«ما دیگر به تحریم ها عادت کردیم، تحریم چیز تازه ای نیست و هزار راه برای دور زدن تحریم ها بلدیم که باعث می شود تحریم ها خنثی و بی اثر شود.»

پای مراسم همایش یا جشنواره علمی پژوهشی هم که به میان می اید، فلان مسئول می گوید:

«تحریم ها نه تنها بر پیشرفت ما اثری نگذاشته، بلکه سرعت رشد و پیشرفت ما را دو چندان بالا برده است چون تحریم ها اصلاً برای ما فرصت است نه تهدید.»

همان مسئول اگر در کنفرانسی دیگر از او پرسش شود که چرا طرح پیش نمی رود و چرا بودجه نیست می گوید : «ما از زمان جنگ تا کنون این همه مشکلات نداشته ایم که این هم به دلیل تحریم هاست.»

فرهیخته دیگری در مراسم ویژه به مخاطبان ویژه تری می گوید:

«با این تحریم ها، خود تحریم کنندگان ضرر می کنند. اقتصاد و کشور ما راه مقابله با تحریم ها را می داند. این تحریم ها نشانه درماندگی خود انهاست.»

حالا ما گیج تر و پریشان تر از پیش دور سر خودمان می چرخیم و نمی دانیم که به چه سازی برقصیم و کدامین گفته را باور کنیم…
التماس دعا داریم و گوشه چشمی از مسئولان…