از سال ۲۰۲۰ ایران در لیست سیاه FATF قرار دارد. نتیجه؟ بانک‌های خارجی همکاری نمی‌کنند، هزینه تراکنش‌ها بالاست و سرمایه‌گذاری خارجی تقریباً متوقف شده.
براساس داده‌ها، حضور در این فهرست به‌طور میانگین ۱۰٪ از مبادلات بانکی کشورها را کاهش می‌دهد و جریان سرمایه‌گذاری خارجی را تا ۵٪ تولید ناخالص داخلی پایین می‌آورد.
🔹 پالرمو و CFT؛ گره اصلی ماجرا
پالرمو برای مقابله با جرایم سازمان‌یافته مالی است و اجرای آن هزینه تجارت رسمی را پایین می‌آورد. CFT نیز بر جلوگیری از تأمین مالی تروریسم تمرکز دارد و حساس‌ترین نقطه آن تعریف تروریسم است. نپیوستن به این دو کنوانسیون، ایران را در موقعیتی قرار داده که تورم وارداتی، کمبود ارز و رکود تولید شدت بیشتری پیدا کند.
🔹 انتخاب استراتژیک پیش‌روی ایران
تجربه کشورهایی مانند پاکستان و امارات نشان داده که خروج از فهرست FATF به جذب سرمایه‌گذاری و کاهش هزینه‌های بانکی کمک می‌کند. ادامه وضعیت کنونی اما فشار مضاعفی بر سفره مردم، ذخایر ارزی و تولید ملی خواهد گذاشت. FATF صرفاً بحثی سیاسی نیست؛ انتخابی استراتژیک است میان قفل اقتصادی یا باز شدن مسیر رشد.
