به گیلاس‌های ته زنبیل نزدیک شده‌ایم
راضیه حسینی
«تعطیلی تهران و ۲۶ استان از ۳۱ استان به دلیل کمبود برق و گاز»
چه کسی است که اعتراف نکند همیشه عاشق تعطیلی بوده و هست. از همان زمان بچگی و وقتی مجبور می‌شد صبح برفی از خواب بلند شود، شال‌وکلاه کند و برود مدرسه، تا همین حالا. از روزهایی که تعطیلی به همین راحتی‌ها اعلام نمی‌شد و برف باید خودی نشان می‌داد تا باعث‌وبانی تعطیلی می‌شد.
به نظرم مسئولان ما، به شیوۀ زوربای یونانی سعی کرده‌اند کاری کنند حال‌مان از تعطیلی‌ای که در گذشته دوستش داشتیم به هم بخورد. مثل زوربا که همیشه عاشق گیلاس بود و یک روز زنبیلی پر از گیلاس خرید، آن‌قدر خورد تا بالا آورد و از آن روز به بعد دیگر هیچ‌وقت عاشق گیلاس نشد؛ حتی بدتر، هروقت نگاهش می‌کرد، حالت تهوع می‌گرفت.
به این می‌گویند فلسفه به سبک زوربا. ما در حال حاضر خیلی‌خیلی نزدیک به گیلاس‌های ته زنبیل شده‌ایم و عن‌قریب است که گلاب به روی مسئولان، بالا بیاوریم. شاید هم بعضی‌های‌مان به ته رسیده‌اند. مثلاً دانش‌آموزان تهرانی که از اول سال تابه‌حال، غیر از برق و گاز برای آلودگی هوا هم تعطیل بودند.
تعطیلی برای این گروه دیگر حکم آرزوی دست‌نیافتنی را ندارد و از آب‌خوردن هم دست‌یافتنی‌تر است. بچه‌های الان دیگر انتظاری برای تعطیلی نمی‌کشند، صبح به صبح تعطیلی است که از خواب بیدارشان می‌کند و می‌گوید: «کاری نداشتم فقط خواستم بگم من هستم، نگران نباش و راحت بخواب.»
درست است که مسئولان مهارت عجیبی در تبدیل‌کردن هر چیز به آرزو برای ما ملت دارند، اما انصافاً خوب توانسته‌اند در این مورد فلسفۀ زوربا را پیاده و یک ملت را از تعطیلی خسته کنند.
خوب توانسته‌اند کاری کنند احساس کنیم دیگر تعطیلی شنبه و پنجشنبه و بحث‌های داغ مجلس در این باره هیچ اهمیتی ندارد و در واقع ما اصلاً روز کاری نداریم که با دنیا در ارتباط باشیم! ماییم و تعطیلی‌های فراوان و کشوری که کرکره‌اش تا اطلاع ثانوی پایین است.
هر کسی هم کاری دارد می‌تواند با شمار موبایل روی کرکره تماس بگیرد، که آن هم در دسترس نیست و تا اطلاع ثانوی قطع است!
