بچه با استعداد
راضیه حسینی
وزیر نیرو: «امیدوارم تا پایان امسال بیش از ۵۰۰۰ مگاوات دیگر نیروگاه خورشیدی علاوه بر ۲۰۰۰ مگاواتی که کلنگ‌زنی شده، داشته باشیم.»
وی با اشاره به این‌که شبکه برق ایران یکی از قدرتمندترین شبکه‌های برق در جهان است، خاطرنشان کرد: «امروز پروژه‌های مهمی در صنعت برق افتتاح شد که این روند تا پایان سال ادامه خواهد یافت و برای سال آینده با برنامه متنوع‌تری دنبال می‌شود.»
کشور ما شبیه به بچه‌های با استعدادی است که از دار دنیا فقط همان استعداد را دارند. مدیر و معلم، هر وقت پدر و مادرشان را می‌بینند می‌گویند: «این بچه مشخصه خیلی استعداد داره. واقعاً حیفه که ازش استفاده نمی‌کنه، همه‌ش پی بازیگوشی و تفریحه.
باور کنید اگر فقط یک‌پنجم استعدادش رو استفاده کنه از همه‌ی بچه‌های کلاس، بالاتر می‌ره، اصلاً شاگرد ممتاز کل مدرسه می‌شه.»
حالا شما به این بچه بگو اگر کمی تلاش کنی اصلاً مدرسه که هیچ، شاگرد ممتاز کل منطقه و شهر می‌شوی، ولی باز هم کار خودش را می‌کند.
کشور ما هم دقیقاً همین حال‌وروز را دارد. بچه‌ی با استعدادی است که گویا قرار است تمام استعدادش را دست‌نخورده و آکبند نگه دارد برای یک روز و زمانی که معلوم نیست کی می‌رسد.
ما مردم هم شده‌ایم مثل پدر و مادر همان بچه، مسئولان هم اولیای مدرسه که مدام می‌گویند، «این بچه خیلی استعداد داره.» منتها تفاوت ما با پدر و مادر، این است که آن‌ها مسئولیت بچه را به عهده دارند و می‌توانند تصمیم درست و غلط بگیرند، اما ما فقط در مقام مطلع قرار داریم و هیچ تصمیمی نمی‌توانیم بگیریم.
ما باید بدانیم کشورمان چقدر بااستعداد است، این را هم باید بدانیم که کل استعدادهایش دارد هدر می‌رود، اما حضور مؤثرمان در همین‌جا به پایان می‌رسد و دیگر کاری از دست‌مان برنمی‌آید. در نهایت می‌توانیم از کشور زیاد استفاده نکنیم تا منابعش، که خیلی زیاد است، بیش از این هدر نرود!
کاش اولیای مدرسه یک‌بار برای این‌همه استعداد کاری می‌کردند. نمره‌ی بیست هم نشد مهم نیست. ما به پایین‌تر از این حرف‌ها هم راضی هستیم.
