راضیه حسینی
از «فقط چهار قلم کالا گران میشود» رسیدیم به «فقط سه قلم کالا گران نمیشود.»
به این مدل میگویند خبررسانی امیدبخش. عوض منفی، مثبتها را اعلام میکنند. پیشنهاد میکنیم باقی مسئولان مملکت هم از مدل خبر رسانی آقای رئیسجمهور پیروی کنند.
مثلاً عوض اعلام شهرهای آلوده، شهرهایی که هنوز تکهای ابر سالم در آسمانشان باقی مانده را اعلام کنند.
عوض اعلام ساختمانهای ناایمن، چندتا ساختمانی که ایمنی کامل و کافی را دارند اعلام کنند.
پلیس راهور به جای اینکه مدام بگوید کدام خودروها ناایمن هستند، خودروهای ایمن داخلی را معرفی کند. البته ممکن است بگوید «گشتیم نبود، نگردید نیست.»
همینجا از خودروسازان درخواست میکنیم لااقل یک خودوری ایمن، حتی شده نمادین، در حد یک ماکت، تولید کنند تا پلیس دست و بالش در اعلام خبر بسته نباشد.
درباره خاموشیها صحبت نکنند. بگویند چند ساعت در طول روز روشنایی خواهیم داشت. از خطر بیآبی نگویند. بگویند حالا چند سالی آب هست.
چرا وقتی هنوز کلی مستأجر توانستهاند در همان خانههای قبلی بمانند، باید از خانوادههایی گفته شود که مجبور شدند از شهر کوچ کنند و به جای ارزانتر بروند؟ تازه حتی میتوان آمار افرادی که صاحبخانهاند را اعلام کرد و کلی زیبایی به خبرها اضافه کرد.
مگر جمعیت مسافرها به شهرهای مختلف را نمیبینید؟ کافی است به اماکن تفریحی بروید تا شلوغی و ازدحام مسافران را ببینید. چه لزومی دارد این آدمهای خوشحال کنار گذاشته شوند و از تعدادی که نان شب ندارند حرفی زده شود؟
بهتر نیست عوض پرداختن به زشتیها و نداریها، زیباییها را ببینیم؟ ویلاهای پر از مسافر، رستورانهای شلوغ، هواپیماهایی که مدام پر و خالی میشوند.
مردم به خبرهای امیدبخش احتیاج دارند. حتی اگر زیر بار قسط و بدهی کمر خم کرده باشند. حتی اگر صاحبخانه کل اسباب واثاثیهشان را در کوچه ریخته باشد.
این خبرها کلی انرژی مثبت به آدمها میدهند. ذوق میکنند و با لبخند مشغول جمع کردن اثاثیه میشوند.
اصلاً درستش همین است. مسئولان باید بکوشند زیبایی در حرفهایشان باشد، نه چیزی که واقعاً وجود دارد.
