در پناه تو (طنز)
راضیه حسینی
وزیر پیشنهادی ارتباطات: «مردم را سال‌ها در فضای مجازی بی‌پناه و تنها گذاشته‌ایم. در صورت تایید اعتبار، این نگرانی را بر طرف می‌کنم».
روزگار غربت و غم بی‌پناهی به سر رسید. سال‌ها در گوشه و کنار فضای مجازی تنها کنج عزلت گزیده بودیم و منتظر بودیم که یک نفر پیدا شود تا ما را نجات دهد؛ ولی هیچ‌کس حواسش نبود و فقط گرفتار دکمه فیلترینگ و انگشت گیرکرده در آن بودند.
خسته، گرسنه و تشنه در بیابانی بی‌آب و علف گیرافتاده و منتظر راه نجات بودیم. البته در این صحرا خیلی هم تنها نبودیم. جای شما خالی کلی مسئول و رئیس هم مثل ما گم شده و تنها رها شده بودند. ما با هم از این بیابان به آن بیابان می‌رفتیم و هر بار یک بیابان را برای گم شدن انتخاب می‌کردیم. ترس و حشت سراپای وجودمان را فرا گرفته بود و ول‌مان نمی‌کرد.
اما نگرانی‌ها دیگر تمام شد. قرار است به کمک‌مان بیایند و در فضای مجازی تنها نباشیم. قرار است همه با هم و دور هم در فضای مجازی که مال خودمان است، بنشینیم دور یک آتش و از خاطرات شیرین گذشته بگوییم. هر روز کلی خبر خوب بشنویم و در حالی‌که دیگر تنها نیستیم دسته‌جمعی دور آتش به رقص و پایکوبی، البته با رعایت موازین شرعی، بپردازیم. تازه دکمه فیلترینگ هم بعد از سال‌ها نفس راحتی می‌کشد و به جمع ما آزاد‌‌شده‌ها می‌پیوندد؛ چون دیگر چیزی برای فیلتر وجود ندارد. ما در مقابل همه خبرها و خطرها صیانت می‌شویم.
قرار است تمام نگرانی‌ها و مشکلات یک‌هو برطرف شود. واکسن کرونا از آسمان ببارد، دارو و سرم رایگان و صلواتی بین مردم تقسیم شود، نمودار تورم با مخ به زمین بخورد. آمار زیرخط فقری‌ها جابه‌جا شود و همه بالای خط بیایند. لبنیات آن‌قدر ارزان شود که گربه‌های محل شکم‌شان از شدت خوردن شیر ورم کند.
و تیتر اول خبر روز بشود: «هجوم خارجی‌ها برای خرید واکسن‌های ایرانی. التماس و خواهش فقط برای چند دز واکسن.»
اصل اساسی این است: صیانت از فضای مجازی درمان همه مشکلات فضای حقیقی است.
