دلیل اختلاف قیمت مسکن در گزارش مرکز آمار و بانک مرکزی
سازمان برنامه و بودجه با انتشار گزارشی علت اختلاف سه میلیون تومانی قیمت مسکن شهر تهران در گزارش بانک مرکزی و مرکز آمار را تفاوت در شیوه میانگین‌گیری دانست و اعلام کرد مرکز آمار به ارائه میانگین قیمت حسابی، موزون و شاخص قیمت می‌پردازد؛ در حالی که بانک مرکزی تنها میانگین حسابی را در نظر گرفته و به نحوه محاسبه مهم میانگین موزون توجه نداشته است.
یک روز پس از آنکه مرکز آمار ایران در روز ۸ مرداد گزارش داد متوسط قیمت مسکن شهر تهران در تیر۱۴۰۱ بالغ بر ۴۴ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان بوده، بانک مرکزی به رسم هر ماهه گزارش خود را منتشر و متوسط قیمت شهر تهران را ۴۱ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان اعلام کرد.
در این‌باره سازمان برنامه و بودجه به تازگی علت این تفاوت را اعلام کرد. در این گزارش آمده است: “با انتشار میانگین قیمت مسکن هر متر خانه در شهر تهران از سوی مرکزآمار و بانک مرکزی برخی رسانه‌ها تفاوت عددی اعلام شده را اختلاف در آمارها عنوان کردند در حالی که دلیل تفاوت اعداد ارائه شده، تفاوت در شیوه میانگین‌گیری است”.
سازمان برنامه و بودجه در ادامه گزارش خود آورده است: تنها منبع تهیه این گزارش داده‌های خام ثبت شده در سامانه ثبت معاملات املاک و مستغلات کشور است که مرکز آمار ایران و بانک مرکزی، هر دو از این منبع بری انجام محاسبات استفاده می‌کند”.
“مرکز آمار ایران به ارائه ۲ نوع میانگین قیمت (حسابی و موزون) و یک مورد شاخص قیمت آپارتمان‌های مبادله و ثبت شده در سامانه می‌پردازد. در حالی که گزارش تهیه شده از سوی بانک مرکزی تنها شامل میانگین حسابی است. هر یک از این میانگین‌ها کارکرد و استفاده منحصر به فردی دارند. گزارش مرکز آمار ایران همه نیازهای کاربرهای مختلف ممکن را پوشش داده است”.
در ادامه این گزارش چنین آمده است: “روش میانگین حسابی به متراژ واحدهای مبادله شده در دوره زمانی مدنظر توجهی نداشته و به همه واحدهای مسکونی (چه بزرگ و چه کوچک) به یک دید می‌نگرد و وزنی برابر می‌دهد. روش میانگین موزون تفاوت متراژ واحدهای مورد مبادله را در قیمت ثبت شده در نظر می‌گیرد به‌نحوی که هر واحد متناسب با متراژ در تعیین میانگین قیمت منطقه وزن می‌گیرد. بانک مرکزی به این نحوه محاسبه مهم توجهی نداشته است”.
“شاخص قیمت آپارتمان‌های مسکونی، با استفاده از روش هدانیک (تعدیل کیفی) محاسبه می‌شود و مناسب تعیین دقیق تورم در حوزه آپارتمان‌های مسکونی مورد مبادله در هر دوره است. در این راستا از میانگین‌های نام‌برده نمی‌شود (به علت ناهمگن بودن آپارتمان‌های معامله شده در هر دوره) استفاده کرد زیرا تغییرات قیمت را به‌درستی نشان نمی‌دهند اما چون در شاخص قیمت اثرات تغییر کیفیت از منابع اطلاعاتی زدوده شده است، شاخص دقیقی برای محاسبه تورم این حوزه محسوب می‌شود”.
در ادامه گزارش سازمان برنامه و بودجه می‌خوانیم: “تفاوت بین متوسط قیمت حسابی اعلام شده توسط مرکز آمار ایران و بانک مرکزی که از روشی مشابه استفاده کرده‌اند، تقریباً یک میلیون تومان بوده است. اما رسانه‌ها به‌اشتباه به مقایسه میانگین قیمت موزون مرکز آمار ایران و میانگین قیمت حسابی بانک مرکزی پرداخته‌اند که این خطا در مقایسه دو نوع متوسط قیمت متفاوت منجر به سوءبرداشت پیش‌آمده شده است”.
“بر اساس اطلاعات خام ثبت شده در سامانه ثبت معاملات املاک و مستغلات کشور، در تیرماه سال ۱۴۰۱ در مناطق ۱۹ و ۲۰ شهر تهران به ترتیب تنها ۸ و ۱۱ مورد معامله در سامانه ثبت شده است. این تعداد محدود معاملات امکان محاسبه متوسط قیمت منطقه را نمی‌دهد، لذا قیمت این مناطق در محاسبه مرکز آمار لحاظ نشده است. این نکته در گزارش منتشر شده توسط مرکز آمار قابل‌ملاحظه است. با توجه به پایین‌تر بودن میانگین قیمت این مناطق از میانگین قیمت شهر تهران، لذا عدم حضور این قیمت‌ها در محاسبات، باعث بیشتر شدن اندک متوسط قیمت مرکز آمار نسبت به گزارش بانک مرکزی شده است”.
در پایان این گزارش چنین آمده است: “مرکز آمار ایران با استفاده از اطلاعات طول و عرض دقیق جغرافیایی در اختیار، اقدام به پالایش و ادیت آدرس‌های استخراج شده از سامانه ثبت معاملات املاک و مستغلات کشور و لحاظ کردن آن‌ها در مناطق صحیح خود می‌کند. اما این امکان برای بانک مرکزی محیا نیست؛ لذا این نکته نیز باعث بروز اختلافاتی در میانگین قیمت‌های محاسبه شده در سطح مناطق و کل شهر تهران بین دو دستگاه شده است”.
