دوست دارم زندگی رو (طنز)

راضیه حسینی

۱۵۷ درصد از نخبگان در حال بازگشت از کشورهای خارجی هستند. ایرلاین‌های خارج همگی شلوغ شده‌اند. خارجی‌ها کنجکاوند بدانند چه خبرشده.

تعدادی هم خواستند خودشان را جای نخبه‌های ایرانی جا بزنند و به ایران بیایند. می‌خواستند از این‌همه آسایش، آرامش و لذت زندگی استفاده کنند. ولی با درایت مسئولان، همگی برگردانده شده و فقط  ایرانی‌ها بازگشتند.

۲۲۴ درصد از مردم آن‌قدر به آینده امیدوار شده‌اند که از الان برای تولد صد سالگی‌شان برنامه‌ریز کرده‌اند.

۵۷۸ درصد از جوانان، تصمیم گرفته‌اند به سرعت ازدواج کنند و دو نفره از این همه آسایش و آرامش لذت ببرند. خبر رسیده دفترخانه‌های ثبت ازدواج آن‌قدر شلوغ شده‌اند که صف پشت درشان، از صف خرید مرغ تعاونی هم طولانی‌تر شده.

نمی‌دانیم دقیقاً چند درصد، ولی تعداد بسیار زیادی از مردم هر روز که از خواب بیدار می‌شوند و خبر گرانی‌ها را می‌شنوند از سویدای دل می‌خندند. بعد با انجام یک سری حرکات موزون، به همراه آهنگ «دوست دارم زندگی رو» به سمت محل کار خود می‌روند. البته وقتی یادشان می‌آید یک هفته است از کار اخراج شده‌اند دوباره به خانه برمی‌گردند و به ادامه حرکات موزون می‌پردازند.

وقتی صاحب‌خانه زنگ در را می‌زند و اخطار تخلیه می‌دهد، اصلاً ناراحت نمی‌شوند. صاحب‌خانه را به داخل دعوت می‌کنند و دوتایی با هم به حرکات ادامه می‌دهند.

روز بعد وسط کوچه و کنار اسباب و اثاثیه ریخت و پاش، باز هم ادامه می‌دهند.

ماه بعد در اصطبل، (تنها جایی که توان اجاره‌اش را داشتند) باز هم ادامه می‌دهند.

 سال بعد در بیابان، (دیگر اجاره اصطبل را هم نمی‌توانستند بدهند) باز هم ادامه می‌دهد.

آن‌قدر ادامه می‌دهند تا از پا بیفتد و دیگر توان نداشته باشند.

 سرآخر هم از همه مسئولان عذرخواهی می‌کنند که دیگر نای ادامه نداشتند و به دیارباقی می‌شتابند.

البته لبخند رضایت را هرگز از یاد نخواهند برد. حتی بعد از مرگ.