فرزاد آقایی – تبریز؛ در روزگاری که آدم‌ها برای دیده شدن روی بیلبوردها رقابت می‌کنند، مردی جوان در تبریز تصمیم گرفت نامش جایی دیگر بدرخشد: در اشک شوق مادری، در نفس گرم کودکی که پدرش را پس از ماه‌ها به آغوش می‌کشد و در دل یک خانواده که به لطف او، طعم زندگی دوباره را چشیدند.
کریم صادقنام لاله، مربی کاراته، سرپرست تیم ملی کاراته نوجوانان ایران و موسس یک باشگاه فرهنگی‌ورزشی کاراته تصمیمی گرفت که نه فقط زندگی یک انسان، بلکه نگاه جامعه را تغییر داد.
این جوان رزمی‌کار درباره انگیزه‌اش از این اقدام خداپسندانه می‌گوید: «هر سال تابستان، مانند بسیاری از باشگاه‌ها، برای تبلیغات شهری هزینه می‌کردم؛ در چندین نقطه از شهر، بنرهایی با عکس قهرمانان، زمان برگزاری کلاس‌ها و تخفیف ثبت‌نام نصب می‌کردم. اما امسال تصمیم گرفتم به‌جای آن‌که در خیابان‌ها دیده شوم، دیده نشوم و کاری انجام دهم که اثری ماندگارتر داشته باشد.
یک تصمیم ساده؛ یک زندگی نجات‌یافته
او سال‌ها برای تبلیغات باشگاه خود، در سطح شهر بنرهای رنگارنگ نصب می‌کرد. کاری رایج میان فعالان این حوزه. اما امسال، وقتی به آن هزینه نگاه کرد، فکر متفاوتی به ذهنش خطور کرد: «شاید بهتر باشد این بار، هزینه بنر را خرج تبلیغی کنم که فقط دیده نشود، بلکه حس شود… تصمیم گرفتم آن مبلغ را به آزادی یک زندانی جرایم غیرعمد اختصاص دهم.» وی با همکاری ستاد دیه آذربایجان شرقی، سراغ پرونده‌های زندانیانی رفت که فقط به‌دلیل بدهی، ناتوانی در پرداخت دیه یا مشکلات مالی گرفتار زندان شده بودند. یکی از آن‌ها انتخاب شد و با کمک این ورزشکار خیر، بالاخره درهای زندان به روی او گشوده شد.
از تشک مسابقه تا زندگی واقعی؛ معنای دیگر قهرمانی
این مربی کاراته در باشگاهش صدها نوجوان را آموزش داده؛ فنون دفاع، مبارزه، تمرکز و نظم. اما حالا مهم‌ترین درسی که داده، روی تشک مسابقه نیست؛ بلکه در زندگی واقعی است. درس انسانیت. وی می‌گوید: «ما ورزشکارها یاد گرفته‌ایم مقابل حریف بایستیم، ضربه بزنیم، دفاع کنیم. اما گاهی باید کنار یک انسان ایستاد، نه در برابرش. گاهی باید ضربه نزد، بلکه دست گرفت.»
این نگاه، همان چیزی است که یک مربی را به مربی اخلاق و انسانیت تبدیل می‌کند. باشگاه او حالا فقط یک باشگاه رزمی نیست؛ مدرسه‌ای است برای ساختن انسان‌هایی که قهرمان بودن را نه فقط در سکوهای مسابقه که در میدان زندگی تمرین می‌کنند.
صادقنام لاله در پایان پیامی برای همه دارد: «شاید ما نتوانیم همه زندانیان جرایم غیرعمد را آزاد کنیم. اما هر کسی، به اندازه توانش می‌تواند باری را از دوش کسی بردارد. اگر به جای یک بیلبورد، یک قبض دیه پرداخت کنیم، اگر به جای یک جشن تجملی، دستی بگیریم، دنیا جای بهتری می‌شود.»
این رزمی‌کار تبریزی تصمیم دارد این طرح را به صورت سالانه برگزار کند و به تدریج کمک‌های بیشتری را به آزادی زندانیان جرایم غیرعمد اختصاص دهد.
آزادی ۷۷ زندانی جرایم غیرعمد از ابتدای سال
مدیر ستاد دیه آذربایجان شرقی نیز در واکنش به این اقدام می‌گوید: «از ابتدای سال تاکنون، ۷۷ زندانی جرایم غیرعمد با کمک خیرین استان آزاد شده‌اند. اما اقدام آقای صادقنام ویژگی خاصی دارد؛ اینکه از دل قشر جوان، ورزشی و مردمی آمده. وقتی یک مربی ورزشی تصمیم می‌گیرد هزینه تبلیغاتش را به آزادی یک زندانی اختصاص دهد، پیام بسیار عمیقی به جامعه می‌دهد.»
رسول تقی‌پور اضافه می‌کند: «این‌گونه اقدامات، اعتماد و انگیزه عمومی را افزایش می‌دهد. خانواده‌های زندانیان می‌فهمند که تنها نیستند و شاید مهم‌تر اینکه نوجوانان و جوانانی که شاگرد چنین مربیانی هستند، درس واقعی زندگی را یاد می‌گیرند.»
