زیتونلی های زمانه را کشف کنیم
گاهی اوقات به نظر می رسد یک عده از آدم هایی که اطراف ما زندگی می کنند چیزهایی می دانند که ما نمی دانیم. درک و دانشی دارند که آموزش آن در هیچ مکتب و دانشگاه و آموزشگاهی میسر نیست.
گویی در عالمی دیگر سیر و سفر می کنند و به جاهایی وصل هستند که عقل بدانجا راه ندارد. حساب و کتاب شان با ما ها فرق دارد. قول شان با عمل شان مو نمی زند و عمیقاً اعتقاد دارند به عمل کار برآید به سخندانی نیست.
اینکه یک نفر به تنهایی بتواند برای اطرافیان و آیندگان این چنین بی مهابا و عاشقانه از جسم و مال و وقت سرمایه بگذارد، با هیچ منطق زمینی و اقتصادی همخوانی ندارد!
هفته گذشته علی رضوانی در برنامه بی تعارف به معرفی مردی از سرزمین برادری – استان گلستان -پرداخت که با صرف هزینه شخصی ۲۵ میلیاردی تا کنون ۸۰ هزار اصله درخت غرس کرده است!
عبدالمجید زیتونلی، بانی نهال‌کاری در قورچای و روستاهای اطراف است. «زیتونلی» ۵۵ساله، کارشناسی ارشد مکانیک دارد. آنطور که می‌گوید، پس‌انداز ۲۰ساله‌اش را صرف سبز کردن نهال‌های اهدایی به دانش‌آموزان و اهالی روستا کرده است.
او تا‌کنون نزدیک به ۸۰هزار نهال با کمک دانش‌آموزان قورچای و روستاهای همسایه کاشته و به تازگی اهدای ۵۰هزار نهال انار شیرین به دانش‌آموزان را هم با هزینه شخصی شروع کرده است.
برنامه‌های زیادی برای درختکاری در همه شهرها و روستاهای گلستان دارد، اما کاشت درخت زیتون به تعداد کشورهای جهان را به نشانه صلح در روستای زادگاهش به‌طور جدی پیگیری می‌کند.
حقیقت امر در این دوره و زمانه که انسان ها برای علیک گرفتن سلام در و همسایه دو تا چهار تا می کنند، این دست فداکاری و دست و دلبازی خالصانه و بی منت، مرحبا دارد.
ای کاش در کتاب های درسی و سرفصل های آموزشی حوزه و دانشگاه یادی از آنها شود.
ای کاش به جای هزینه های میلیاردی و پویش های درختکاری هایی نمایشی که بسیاری از آن نهال ها بعد از پویش بر اثر بی آبی و یا عدم رسیدگی خشک می شوند، زیتونلی ها را غرس می کردیم و به آنها پر و بال می دادیم. از آنها خواهش می کردیم قبل از اینکه به ما درختکاری یاد بدهند مهربانی بی منت و فلسفه درختکاری را بیاموزند.
بعد هم بودجه و نیرو و نهال در اختیارشان قرار می دادیم تا فقط در اطراف روستای خودشان درخت نکارند. هر چند هنوز هم دیر نشده است.
در اطراف ما هزاران زیتولی درختکار، کارآفرین، خیر ، جراح، زندانی آزاد کن و آدم دست به خیر با معرفت و مشتی زندگی می کنند که سیم شان به بالا وصل است. نوع نگاه شان به زندگی و دنیا فرا زمینی است. زیتونلی های زمانه است.
