راضیه حسینی
این روزها گیمری علاوه بر تفریح و گذراندن وقت، به روشی برای کسب درآمد تبدیل شده است. آنهم درآمدی با اعداد و ارقام باورنکردنی.
به عنوان مثال یک گیمر ۱۸ ساله در ایران ماهیانه ۵۰۰۰ دلار درآمد دارد. یعنی حدود ۱۵۰ میلیون تومان در یک ماه.
این عدد برای گیمرهای حرفهایتر به ماهانه ۴۰ هزار دلار (یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان) هم میرسد.
یک زمانی بچهدرسخوانهای همسایه و فامیل را چماق میکردند و میکوبیدند توی سر بچههایی که مدام پی بازی کامپیوتری بودند. میگفتند: «یاد بگیر ببین چه معدلی آورده…فرداپسفردا دکتر میشه کلی پول درمیاره. اونوقت تو یه بیکار بیعرضه میشی که فقط بلده بازی کنه… برو بشین درستو بخون.»
چه کسی حدس میزد روزی با این خبر مواجه شود؟ خبری که برای پدرها و مادرها با اختلاف، دردناکتر است از واقعیت بهتر بودن ثروت از علم.
درست است که همه با قضیه ثروت و علم کنار آمده بودند، حتی خود علم. درست است که علم مدتهاست جلوی پای ثروت خم و راست میشود و کفشهایش را برق میاندازد. ولی فکرش را نمیکرد آخرین امیدش، پزشکی که باکلاسترین درجه علم بود هم روزی به زانو دربیاید.
شاید بعد از این پدرها و مادرها به بچههایشان بگویند: «خجالت نمیکشی همهش سرت تو درس و کتابه؟ میخوای فردا پسفردا آبرومونو ببری دکتر شی؟ پسر فخری خانم رو دیدی؟ نصف توئه. از الان میلیونی داره پول درمیاره…یه خو رده به خودت زحمت بده شاید تو هم یادگرفتی ماینکرافت بازی کنی.»
حتی شاید به فرزند پزشکشان بگویند: «مردم بچه دارن ما هم دلممون خوشه بچه داریم. آخه پزشکی هم شد شغل؟ کاش عوض اینهمه درس خوندن بیخود، چند ساعت میرفتی گیم نت لااقل الان عاقبت به خیر میشدی. پولت از پارو بالا میرفت.»
البته امیدواریم کار به اینجا نکشد. هنوز اندک آبرویی برای علم مانده باشد. شاید روزی باز هم بتواند جایگاه واقعی خودش را پید کند. هنوز هم کسانی باشند که بگویند پول و مادیات هیچ ارزشی ندارد. مهم به دست آوردن علم و دانش است.
البته اگر به طور کامل منقرض نشده باشند.
