طالبان شیطون‌بلا (طنز)
راضیه حسینی
روزنامه کیهان: «طالبان تغییر رویه داده و دیگر سر نمی‌برد!»
جا دارد این تغییر رویه را به آحاد ملت افغانستان تبریک بگوییم. البته چون الان گرفتار جنگ با طالبانی که دیگر سر نمی‌برد، هستند شاید تبریک ما به گوش‌شان نرسد. ما خیلی خوش‌حالیم که با گروهی وحشی و شمشیر به‌دست سر و کار ندارند. الان تصوری که از افغانستان داریم این‌طوری است:
طالبان در کمال صلح‌طلبی و مهربانی می‌خواهد افغانستان را اشغال کند. احتمالاً با پرچم سفید وارد شهرهای مختلف می‌شود، درِ هر خانه را می‌زند، به آنها یک گل سرخ و تاجی که از برگ زیتون درست شده است، می‌دهد و همین‌طور آرام و باوقار پیشروی می‌کند. نیروهای طالبان حتی در اسلحه‌های نیروهای دولتی افغانستان هم گل سرخ می‌گذارند و در حالی‌که لبخندی ملیح روی لب‌شان نقش بسته است، از کنارشان می‌گذرند. اگر متوجه بشوند فردی از اقوام هزاره است، بارانی از گلبرگ سرخ بر سرش می‌ریزند و او را در آغوش می‌گیرند. تمامی مدارس را مجهز به در و پنجره ضدگلوله می‌کنند و بر سردر همه آنها می‌نویسند: «طالبان، سفیر صلح بین‌المللی»
مانده‌ایم ما چرا از این طالبان شیطون‌بلا می‌ترسیدیم؟ گروه تروریستی به این باحالی، مهربانی و گوگولی که ترس ندارد. گذشت آن زمانی که طالبان برای خودش یک پا داعش بود. بعید نیست تا چند وقت دیگر روزنامه کیهان گزارشی از کارهای انسان‌دوستانه این گروه ارائه دهد؛ مثلاً بگوید عضو فعال انجمن حمایت از پاندای در حال انقراض و یوز آسیایی شده‌اند و گروهی را برای محافظت از این جانداران فرستاده‌اند، گروهی دیگر هم مسئول توزیع غذا به گربه‌های محله‌های افغانستان شده‌اند، تعدادی هم شب‌ها برای جغدها قصه می‌خوانند تا حوصله‌شان سر نرود.
چرا دولت افغانستان با این گروه جنگ وگریز صلح نمی‌کند؟ چرا هرچه اقدام تروریستی در این کشور انجام می‌شود بی‌خودی می‌اندازد گردن این گروه مظلوم؟
هرچه طالبان سکوت می‌کند و هیچ چیز نمی‌گوید، بیشتر بهشان تهمت ناروا می‌زنند. چطور دل‌تان می‌آید با گروهی که دیگر حتی سر مرغ و خروس‌ها را هم نمی‌برد و به همین خاطر گیاه‌خوار شده‌اند این‌طور برخور کنید؟ دیگر ظلم به طالبان بس است، هرچه زودتر کشور را به دست آنها بسپارید و بگذارید مردم افغانستان در رفاه، آرامش و امنیت زندگی کنند.
