«عصراقتصاد» بررسی می کند؛ مراکز همسریابی؛ هدف وسیله را توجیه نمی کند!

گروه اجتماعی- چندی پیش به شکلی ناگهانی یک نماینده مجلس از تصویب قانون ارائه مجوز به سایت‌های همسریابی ذیل قانون جوانی جمعیت خبر داد، قانونی که چنان ناگهانی و غیرمنتظره بود که بسیاری را به بهت فرو برد.

این درحالیست که پیش‌تر کارشناسان ضمن اعلام تبعات فعالیت چنین مراکزی هشدار داده و از مردم خواسته بودند که تنها به یکی دو مرکز دارای مجوز از سازمان بهزیستی که کارشان نه همسریابی بلکه در واقع ارائه مشاوره به افراد برای یافتن همسر مناسب بود مراجعه کنند.

در جهان تکنولوژی و اینترنت همه چیز شکل دیگری به خود گرفته است. همسریابی در فضای مجازی هم قطعا یکی از پدیده‌های مرتبط با جهان مدرن است، پدیده‌ای که البته قوای حاکمه کشورها در آن دخل و تصرفی نمی‌کنند؛ با این حال در کشور ما این موضوع جنبه‌ای حاکمیتی یافته و برخی افراد وابسته به حاکمیت درصدند تا با با راه‌اندازی سایت‌های همسریابی به کسب منافع خود بپردازند، اما اینگونه همسرگزینی‌ها تا چه اندازه قابل‌اعتمادند؟

آیا درخصوص راه‌اندازی و اهداف این سایت‌ها کار مطالعاتی و برنامه‌ریزی کارشناسی صورت گرفته است؟ چرا کارشناسان در این مورد نگاه خوبی ندارند و همواره در مورد پیامد‌ها و عواقب آن هشدار داده‌ و آن را با سبک زندگی ایرانی ناهمگون می‌دانند؟ اگرچه هیچ چیزی صددرصد نیست و ممکن است فرد در هر نقطه‌ای و در هر شرایطی ناگهان با همسر مورد خواست و علاقه‌ خود روبه‌رو شود، اما برخی از جوانان به بهانه مجوزدار بودن سایت‌های همسریابی عضویت در آن را بدون ایراد دانسته و تلاش می‌کنند از آن‌ها همسر ایده‌آل و آرمانی خود را پیدا کنند.

حجت الاسلام مهدی متقی‌فر مدیرکل دفتر برنامه ریزی و توسعه اجتماعی جوانان وزارت ورزش و جوانان در گفت و گو با ایسنا با بیان اینکه ما حتی بیشتر از تکالیفمان در راستای اجرای قانون جوانی جمعیت فعالیت کرده‌ایم، درباره صدور مجوز برای مراکز همسریابی توضیح داد: صدور مجوز برای مراکز همسر یابی از سال گذشته راه افتاد و از سال گذشته تا کنون ۳۳ مجوز برای مراکز همسر یابی در ۱۵ استان کشور صادر شده است. در واقع در حال حاضر تنها این ۳۳ مرکز فعال در امر انتخاب همسر به صورت قانونی مشغول فعالیت هستند.

بنا بر اظهارات متقی‌فر، بیشترین مجوزهای صادره برای مراکز همسریابی به ترتیب مربوط به استان‌های تهران با ۸ مجوز، قم با ۵ مجوز و اصفهان با ۴ مجوز است. همچنین در هر یک از استان‌های آذربایجان شرقی، خراسان رضوی،فارس، کهگیلویه و بویراحمد و مرکزی دو مرکز همسریابی و در هر یک از استان‌های آذربایجان غربی، چهارمحال و بختیاری، خراسان شمالی، زنجان، کرمانشاه و گلستان نیز یک مرکز همسریابی مجوز دریافت کرده‌اند.

متقی‌فر خاطر نشان کرد: پس از اینکه متقاضیان در مصاحبه این سازمان موفق شدند، یک کد تایید دریافت می‌کنند و سپس باید به درگاه ملی مجوزها مراجعه کنند و آن کد تایید را برای گرفتن مجوز آنجا وارد کنند. در واقع مجوز مراکز همسریابی آنلاین و الکترونیکی و به صورت رایگان از طریق درگاه ملی مجوزها صادر می‌شود.

وی در عین حال تاکید کرد که از این پس افراد فعال در امر همسریابی و انتخاب همسر حتما باید برای این فعالیت خود دارای مجوز باشند چراکه با تعاملی که با قوه قضاییه انجام شده است با هرکس که بدون مجوز در این زمینه فعالیت کند برخورد خواهد شد.

مدیرکل دفتر برنامه ریزی و توسعه اجتماعی جوانان وزارت ورزش و جوانان، درباره شرایط دریافت مجوز از سوی مراکز فعال در امر انتخاب همسر نیز بیان کرد: تمامی گروه‌های مردمی و سایر فعالین این حوزه باید رزومه‌ای در این راستا داشته باشند.

تحقیق میدانی درباره رزومه آنها انجام می‌شود. به طوری که به یک سایت، کانال یا گروه مجازی فعال در امر انتخاب همسر مجوز داده نمی‌شود. متقاضیان باید یک دفتر کار به عنوان مرکز همسریابی داشته باشند.

حتی مکانی که متقاضیان به عنوان مرکز معرفی می‌کنند نیز بازدید می‌شود و باید تایید شود. افرادی که در آن مرکز می‌خواهند فعالیت کنند نیز باید معرفی و روزمه آنها بررسی شود.

متقی فر در پاسخ به این سوال که آیا مراکز همسریابی در قبال معرفی پسر و دختر به یکدیگر  برای ازدواج می‌توانند از آنها هزینه‌ای دریافت کنند؟، توضیح داد: برخی از این مراکز به طور رایگان فعالیت می‌کنند اما برخی دیگر در قبال خدماتی که ارائه می‌دهند اعم از مشاوره و معرفی دختر و پسر به یکدیگر ممکن است از آنها هزینه‌ای دریافت کنند و این اختیار را دارند در قبال خدماتی که ارائه می‌دهند از افراد هزینه دریافت کنند.