«عصراقتصاد» بررسی می کند؛ چرا توریست ها به ایران نمی آیند؟

گروه فرهنگ و هنر- ویژگی های منحصربفرد آب وهوایی و تنوع طبیعی، ایران را در ردیف قطب های گردشگری جهان قرار داده است.

کمتر کشوری را می توان یافت که هم زمان چهارفصل را بتوان در آن یافت. شمال سرسبز و پرباران، غرب کوهستانی و برفی و جنوب آفتابی و گرم در کنار ظرفیت های تاریخی و سلامت؛ سلیقه و مطالبه هر گردشگری را در ایران برآورده می سازد.

به رغم تمام ظرفیت های موجود و جایگاه ویژه گردشگری در سیاست گذاری ها و اسناد بالادستی کشور اما صنعت گردشگری ایران چه در عرصه بین المللی و چه داخلی جایگاه خود را آنگونه که باید به دست نیاورده است.

براساس تازه ترین گزارش ها، بیشترین گردشگران خارجی ترکیه را در ژانویه ۲۰۱۸ گردشگران ایرانی تشکیل داد ه اند.

 آمار بالای ورود گردشگران ایرانی به کشورهای حاشیه خلیج فارس و ترکیه بیش از آسیب خروج ارز از کشور، تمایل بالای ایرانیان به گردشگری خارجی و مغفول ماندن گردشگری داخلی را نشان می دهد.

عوامل گوناگونی مانع رشد گردشگری داخلی در کشور شده است که مهمترین آن به فرهنگ سفر ایرانیان و نبود زیرساخت های مناسب در این زمینه بازمی گردد.

غافل از اینکه تقویت گردشگری داخلی به توسعه شهرها و روستاها، اشتغالزایی، رونق بازار صنایع دستی، حفظ فرهنگ بومی، تقویت وحدت و همبستگی میان اقوام و ممانعت از خروج ارز منتج خواهد شد.

 آمار سازمان جهانی گردشگری نشان می‌دهد تعداد گردشگران خارجی که در سال گذشته به ایران سفر کردند همچنان با آمار سال ۲۰۱۹؛ پیش از دوران کرونا فاصله معناداری دارد.

هرچند سفر عراقی‌ها و دیگر کشورهای عربی، به‌ویژه پس از توافق عربستان و ایران روند افزایشی پیدا کرده، ‌اما به گفته رییس جامعه تورگردانان، ایران از مقصد سفر بسیاری از کشورهای آسیایی و اروپایی حذف شده است.

در این میان، برخی کارشناسان معتقدند گردشگری ایران از مسیر «مردم» می‌گذرد و «جلب اعتماد مردم» در شرایط کنونی مهم‌ترین اقدام تبلیغاتی و بازاریابی است که باید انجام شود.

بزرگ ترین چالش پیش روی توسعه صنعت گردشگری، توسعه نیافتگی زیرساخت ها است که علاوه بر کاهش تمایل به سفر داخلی، به توزیع نامناسب گردشگران در استان ها منجر شده است. ایام نوروز و تعطیلات تابستانی دوره اوج گردشگری داخلی به شمار می رود.

بیشترین سفرها در این بازه زمانی صورت می گیرد به طوری که همه ما حداقل یک بار سفر داخلی در نوروز را تجربه کرده و با کمبود امکانات و شلوغی روبه رو شده ایم.نبود زیرساخت های لازم مانند هتل، مسافرخانه، مهمانسرا، سرویس های بهداشتی، مراکز تفریحی، رستوران و غیره در بسیاری از شهرهای کوچک یا حتی بزرگ مانع توزیع مسافران در کشور شده است.

نارضایتی از خدمات رفاهی و بهداشتی در طول مسیر، ناایمن بودن جاده ها، نبود مسیرهای ریلی برای برخی شهرها و گرانی قیمت بلیط هواپیما تمایل مردم به سفرهای داخلی را کم کرده است.

در سال های اخیر واژه تازه ای به نام بوم گردی یا اکوتوریسم به حوزه گردشگری داخلی وارد شده است. بوم گردی به معنای حضور در طبیعت و تجربه زندگی ساکنان بومی یک منطقه گردشگری است.

این نوع از سفر، سفری مسئولانه در برابر محیط زیست و طبیعت است که موجب پایداری فرهنگ، زیست بوم و کیفیت زندگی ساکنان آن منطقه گردشگری می شود.

به گفته بسیاری از کارشناسان گردشگری، اگر طرح های بوم گردی در مناطق ایران اجرا شود شاید رکودی که گریبان صنعت گردشگری داخلی را گرفته از بین رود.

شهرها و روستاهای ایران به دلیل حفظ شکل سنتی خود و دوری از مشکلات کلان شهرها چون ترافیک، آلودگی هوا و شلوغی، مناطق مناسبی برای استراحت و گذران چند روز به دور از هیاهوی شهر است.

لازم به یادآوری است که نگاه ویژه دولت های یازدهم و دوازهم به حوزه گردشگری به ویژه در بخش بوم گردی، ارائه تسهیلات و رونق سفرهای داخلی در یکی دوسال اخیر را نتیجه داده است.