قانون‌های مهربان
راضیه حسینی
نایب‌رئیس اتحادیه مشاوران املاک: «فروش متری مسکن غیرقانونی نیست.»
ما قوانین خوبی داریم. خیلی‌خیلی خوب. قانون همیشه در کنار زیر خط‌فقری‌هاست و از آن‌ها حمایت می‌کند. مثلاً هیچ قانونی تصویب نشده است که در آن بگوید آدم‌ها حق ندارند فقیر شوند. مردم طبق قانون می‌توانند هرچه قدر دل‌شان می‌خواهد فقیر شوند. آن‌قدر که دیگر نتوانند خانه بخرند.
آن‌قدر که زورشان فقط به خرید چند متر آپارتمان، آن هم به‌صورت کاملاً قانونی، برسد. آن‌قدر که حتی دیگر همین چند متر را هم نتوانند بخرند. اصلاً دیگر نتوانند یک واحد سی، چهل‌متری هم اجاره کنند. کوچ کنند به حاشیهٔ شهرها، شهر بشود مثل دفتری که با خودکار قرمز پررنگ، آن‌قدر حاشیه‌اش را خط‌کشی کرده‌اند که برگ‌ها نزدیک است پاره شوند و در عوض متنی روی خط‌های اصلی نیست، اگر هم هست در حد چند کلمه و تمام.
حتی کم‌شدن وعدۀ غذایی از سه به دو، هم کاملاً قانونی است. هیچ‌وقت کسی جلو کارگران را نمی‌گیرد، بازخواست‌شان نمی‌کند که چرا عوض سه وعده، دو وعده‌غذا می‌خورند. قانون، دست همه‌شان را باز گذاشته و این اجازه را دارند تا می‌توانند نخورند!
قانون با دانش‌آموزان هم خیلی مهربان است و اگر خرج تحصیل نداشته باشند، اگر در شهری دورافتاده مدرسۀ درست‌وحسابی نداشته باشند هم کاری به کارشان ندارد البته اگر یک‌وقت خدای‌نکرده مدرسه روی سر بچه‌ها و معلم خراب شد، آن وقت ممکن است دست‌به‌کار شود و بعضی‌ها را بازخواست کند، اما نگران نباشید، به‌سرعت فراموش می‌شود. باز هم بچه‌ها می‌مانند و همان مدرسه‌های فرسوده و همان وضع قبلی.
قانون جلو دست‌وپای هیچ کارگر و کارمندی را نمی‌گیرد و می‌گذارد هرطور که دل‌شان می‌خواهد زندگی کنند. هرجا که دوست دارند بروند، اگر هم نتوانستند هیچ جا نروند. اگر پولش را نداشتند سالی یک‌بار که هیچ، ده سال یک‌بار هم سفر نروند. هیچ قانونی جلوی تفریح نکردن‌شان را نمی‌گیرد. هیچ قانونی نداریم که بگوید کسی حق ندارد سفر نرود. کسی نباید گرسنه بخوابد.
هیچ قانونی نداریم برای این‌که آدم‌ها نباید از بی‌پولی دق کنند. قانون‌ها خیلی مهربانند!
