مردم و مسئولان جادویی
راضیه حسینی
ویدیوی عجیبی از شهردار منطقه ۱۵ تهران منتشر شد که در آن می‌گفت: «سروش! چهارتا صندلی اضافه شود! ۴ تا آلاچیق هم اینجا بزنید/ پیمانکار دستشویی را هم جریمه کن.»
ما که ویدئو را نگاه کردیم اول فکر کردیم کسی دست به چراغ جادویی قدیمی زده و یک‌هو مسئولی جادویی و مهربان که همۀ آرزوها را برآورده می‌کند از آن بیرون آمده است. این بزرگوار دیگر مثل نسخه‌های قدیمی محدودیت آرزویی ندارد و به‌صورت نامحدود هرچه، هرکه بگوید برآورده می‌کند.
همین‌طور راه می‌رود و به حرف مردم عمل می‌کند. تازه در نسخۀ آپدیت شده، مردم هرچه بگویند، او بهترش را انجام می‌دهد. مثلاً در همین ویدئو یکی گفت: «جا برای نشستن نداریم.» و سریع جناب شهردار گفت: «می‌گم آلاچیق بذارن!» حتی نیمکت و صندلی هم نه، آلاچیق!
کاش این فیلم ادامه داشت و مسئول جادویی مهربان به سطح شهر می‌رفت. دوست داشتیم ببینیم با آرزوهای دیگرِ مردم چه می‌کرد؟ مثلاً اگر کسی می‌گفت: «آلودگی هوا خفه‌مان کرده» آقای شهردار جادویی، سریع یک فوت سحرآمیز می‌کرد و هوا پاک می‌شد؟
باید اعتراف کنیم هیچ وقت فکر نمی‌کردیم مشکلات این‌قدر سریع و آسان حل شوند، فقط با یک دستور!
اگر مسئولانِ دیگر هم مثل آقای شهردار از چراغ جادو درمی‌آمدند چه می‌شد؟
مثلاً وزیر ارتباطات دستور می‌داد سرعت اینترنت از ژاپن هم بیشتر شود و ما هنوز به دانلود و آپلود یک فیلم فکر نکرده‌ایم، خودش انجام شود. چراغ‌های جادو یکی پس از دیگری سر می‌رسیدند و از آن‌ها مسئولان بیرون می‌آمدند و مدام آرزوها را برآورده می‌کردند، از خانه‌های رایگان تا بالارفتن بیست که هیچ، صد در صدی حقوق. از رفع کامل فیلترینگ تا محو کامل گرد و غبار و فرونشست. از وفور برق تا سرریز شدن سدها.
درست است که کسی نمی‌داند این همه دستور که آقای شهردار داد چه زمانی محقق می‌شود و مردم باز هم مثل قبل باید همه چیز را فراموش کنند و بعد از مدتی با خودشان بگویند: «نکند خواب دیده‌ایم.»
ولی لااقل یک رویای شیرین بود و خوابی خوش!
