معضل بی‌ اعتمادی در بورس

ریزش بورس از تابستان سال ۱۳۹۹ آغاز شد و هنوز ادامه دارد، این ریزش علت‌های مختلف دارد اما مهمترین معضل بازار در وضعیت کنونی نبود اعتماد است.

به گزارش تجارت‌نیوز، بیش از دوسال است که بورس تهران روند نزولی دارد و نمی‌تواند از این روند خارج شود.

در این ۲۵ ماه تنها نقدینگی از بازار خارج شده و پولی وارد بازار سهام نشده است. این عدم ورود پول و به دنبال آن ریزش بازار دلایل مختلفی دارد اما مهمترین علت آن نبود نقدینگی است.

اگر وضعیت بازار سرمایه را در نظر بگیریم هر روز در حدود یک الی دو میلیارد تومان گردش پول در بورس وجود دارد که با توجه به ماهیت و ابعاد بازار سهام این مبلغ بسیار کم است.

میانگین ارزش معاملات هفته در بهترین حالت خود به حدود ۱۰ هزار میلیارد  تومان می‌رسد و خروج نقدینگی نیز هر روز بیشتر از دیروز می‌‍شود.

علت این نبود پول به کاهش اعتماد سهامداران باز می‌گردد. در ۲۵ ماه اخیر مسولان دولتی و بورسی وعده‌های بسیار زیادی درخصوص بورس داده‌اند که تا به امروز نیمی از آنها عملی نشده و در برخی از موارد حتی مصوبه‌های ضد بازار سرمایه نیز اجرایی شده است.

عدم تحقق وعده باعث می‎‌شود که سهامداران دیگر نسبت به بورس اعتماد نداشته باشند و به نوعی عملکرد مسولان دولتی عامل اعتمادزایی از بورس است.

بورس ضربه‌گیر شده است

روزبه شریعتی، کارشناس بازار در گفتگوی اخیر خود درخصوص وعده‌های دولت سیزدهم درمورد اصلاح وضعیت بازار سرمایه، گفت: وضعیت کنونی این بازار معلول برخی اتفاق‌هایی است که داخل کشور رخ می‌دهد.

اتفاق‌هایی مانند تصمیم گیری‌های اقتصادی، سیاست‌های پولی، بی‌ثباتی در رویه‌های اقتصادی و سیاسی و… که روی امنیت خاطر اقتصادی تاثیر می‌گذارد.

شریعتی با بیان اینکه مهم‌ترین ریسک‌ در بازار نرخ انرژی‌ای است که با شرکت‌های بورسی حساب شده است اظهار کرد: کسی انتظار ندارد نرخ انرژی بسیار ارزان به شرکت‌ها داده شود اما این انتظار وجود دارد که نسبت به کشورهایی که در دنیا درحال رقابت با ما هستند، مزیت رقابتی را حفظ کنیم.

بخشی از اعتماد سرمایه‌گذاران زمانی از دست رفت که این گمان وجود داشت توافق و گشایش اقتصادی صورت می‌گیرد اما نگرفت.

این کارشناس بازار سرمایه با اشاره به تامین مالی دولت از بورس ابراز کرد: اینکه گفته می‌شود دولت از بازار بورس تامین مالی نکرده اشتباه است زیرا لزوما قرار نیست دولت مستقیم سهام بفروشد؛ همین که هزینه‌های انرژی را نسبت به شرکت‌های رقیب در دنیا بالاتر ببرند اما نرخ فروش را در بورس کالا با نرخ نیمایی و پایین‌تر از قیمت‌های جهانی محاسبه کنند خودش نوعی تامین مالی است.

همین که زیرمجموعه‌های دولت از جمله صندوق بازنشستگی، تامین اجتماعی، فرهنگیان و… برای جبران تامین هزینه‌ها مجبور به فروش سهام شوند نوعی تامین مالی از بازار سرمایه است.