مهمترین عوامل اثرگذار بر ارتباط صنعت و دانشگاه

دکتر حسین چناری/ موسس و مدیر کالج بین المللی ابن سینا

صنایع پیشرو صنایعی هستند که با به‌کارگیری تکنیک‌های نوین مدیریت سازمانی و استفاده از شیوه‌های جدید فن‌آوری‌های پرشتاب، به بازدهی بالایی نسبت به گذشته دست یافته اند و در به کارگیری منابع و بهره گیری از دانش روز سعی در کاهش اتلاف های سازمانی دارند.

از مولفه های اصلی پیشرو بودن، انعطاف پذیری و همگام شدن با تغییرات می باشد؛ به عبارت دیگر هر سازمان درآمدزایی، که در قرن بیستم برای موفقیت طراحی شده، در قرن بیست و یکم درصورت به‌روزرسانی نکردن محکوم به شکست است و دلیل آن پیشرفت‌های سریع فن‌آوری‌ها و رشد سریع علم در عرصه‌های مختلف صنعت، تجارت، بازرگانی و… است.

امروزه سرمایه انسانی به عنوان یکی از اصلی ترین سرمایه های صنایع محسوب می شود. سرمایه انسانی عنصری ضروری است که شامل تمام کارکنان و افرادی می ‌شود که با خدمات خود به سازمان کمک می‌ کنند.

با توجه به تخصصی شدن فعالیت ها و وظایف هر یک از شغل های سازمانی در صنایع، همواره مدیران سازمانی در جستجوی افراد با دانش بالا، با تجربه و با مهارت هستند؛ زیرا که تلفیق این مولفه هاست که نیاز صنایع را رفع می نماید.

در دنیای امروز، دیگر مدرک محوری جایگاه خود را از دست داده و مهارت محوری به عنوان رکن اصلی جذب و استخدام نیروی انسانی مطرح است. اگر کارکنان به عنوان شاهرگ حیاتی صنایع تشبیه شود در آن صورت می توان اذعان کرد که پیشرفت یک صنعت تا حد زیادی به توانایی و عملکرد کارکنان آن از مدیران ارشد، تا سطوح کارمندان پایین بستگی دارد.

در این میان دانشگاه ها به عنوان مراکز آموزشی مرجع که دانشجویان را طی سالیان زیادی از لحاظ علمی و دانشی توانا می سازند، نقش به سزایی دارند. با اینکه رویکرد دانشگاه نسل چهارم به سمت دانشگاه کارآفرین در دنیا کلید خورد و این ارتباط یک رابطه برد برد می باشد، اما همچنان فضا برای فعالیت های اثربخش تر و پررنگ تر شدن دانشگاه به منظور تامین نیروی انسانی مورد نیاز صنایع و رفع نیاز آن ها وجود دارد.

این نکته حائز اهمیت است که صنعت با سرعت در حال طی کردن سطوح بلوغ خود است و رشد علم و تکنولوژی، صنایع را با خود به سمت جلو می برد.

صنایع به دلیل ساختار خود، سریع تر و منعطف تر از دانشگاه ها با تغییرات و رشد علم و تکنولوژی همگام می شوند و همین موضوع سبب شده که نیاز به افراد با دانش روز داشته باشند که در این میان دانشگاه متاسفانه از صنایع عقلب مانده است و توانایی تامین نیروهای دانش محور و مهارت محور را ندارد.

لذا همسو شدن با تغییرات دانشی اساتید و مدرسین دانشگاه ها و به روز بودن آن ها از اصلی ترین عواملی است که باید به آن توجه شود. به کارگیری اساتیدی با دانش روز دنیا و محقق محور که دارای دانش کاربردی باشند می تواند فرزندان ایران را با سواد و دانش سازمانی و صنعتی مطلوب تربیت کند.

از دیگر عوامل موثر این است که کمتر مشاهده شده است که دانشگاهی، تورهای صنعتی را برای دانشجویان خود برگزار نماید و یا چندین واحد درسی از رشته های تحصیلی خود خصوصاً رشته های مهندسی را به بازدید از صنایع، کارخانه ها و سازمان های مرتبط اختصاص دهد و همین موضوع سبب شده که سواد و دانش اکثر فارغ التحصیلان دانشگاه به صورت آکادمیک باشد که در دنیای واقعی و برای اجرا لازم اما کافی نیست.

بازدید از صنایع، خط تولید، انبار مواد اولیه، شبکه ارتباط با مشتریان، سیستم های حمل و نقل، آشنایی با مشاغل سازمانی، آشنایی با شرح وظایف ها و ساختار هر صنعت و سازمانی می تواند آینده مبهم در ذهن دانشجویان را شفاف نماید تا افراد با دید بازتری نسبت به انتخاب شغل گام بردارند و برای رسیدن و دستیابی به ان تلاش کنند.

از دیگر عوامل اثرگذار هدایت شدن تحقیقات، پژوهش ها و پایان نامه ها به سمت کاربردی بودن در صنایع می باشد. متاسفانه اکثر تحقیقات و مقالات و خصوصا پایان نامه ها صرفا برای رزومه با نمره گرفتن می باشد و از نظر کاربردی بودن شاید بتوان گفت هیچ کاربردی در صنایع نخواهند داشت.

این موضوع در حالی است که یک دانشجو در طول مدت تحصیل خود بیش از ده ها پژوهش انجام می دهد که اگر به طور هدفمندی و در راستای صنعت و دانش سازمانی این پژوهش ها انجام شوند، هم تجربه ای برای دانشجو خواهد بود و هم منابع مورد استفاده اتلاف نخواهند شد.

شکاف بین دانشگاه و صنعت یا سازمان در واقع شکاف بین دنیای آکادمیک و تئوری و دنیای واقعی است. مسلم است که صنعت و سازمان ها با سرعت به سمت جلو در حرکت هستند و دانشگاه ها و مراکز آموزشی هستند که باید آموزه های خود را مطابق با نیاز به روز صنایع و تغییرات در حال وقوع به روز رسانی کنند تا نسلی دانش محور و مهارت محور برای صنایع کشور تربیت نمایند. لذا امید است که این مهم هرچه زودتر محقق شود.