نباید بگذاریم بخش بزرگی از جامعه جا بمانند
مجید گودرزی
طرح موفق خانه های بهداشت هنوز کامل نشده است. هر چند این طرح جهش خوبی در بخش بهداشت عمومی بود، اما هنوز جای کار بسیاری دارد.
ما باید بتوانیم در کنار خانه های بهداشت، خانه های ترویج کشاورزی و خانه های جاماندگان از تحولات سریع هم داشته باشیم.
ترویج کشاورزی و ایجاد تحول علمی در کشاورزی در حد ارتقای بهداشت و چه بسا بیشتر برای جامعه اهمیت دارد. فاصله زیادی بین دانشگاه و زمینهای کشاورزی وجود دارد و باعث آسیب های زیادی به بخش محیط زیست شده است.
طرح خانه های ترویج در کشورهای تایلند، ترکیه و هندوستان اجرا شد و نتایج خیره کننده ای داشت. اما در ایران هنوز برای کشت گندم از کود پتاسیم استفاده می کنند!
خیل عظیم دانش آموختگان بیکار کشاورزی و نیاز شدید بخش کشاورزی به انتقال و استفاده از تکنولوژی روز دنیا و نیز کمبودهای روز افزونی مثل گوشت و لبنیات، ضرورت اجرای طرحهای ترویجی سراسری را هر روز بیشتر می کند.
واقعه تلخ دیگر جا ماندن بخش بزرگی از جامعه از تحولات روز دنیاست. وقتی بصورت رسمی اعلام می شود حدود ۹ میلیون نفر بیسواد مطلق در کشور وجود دارد، این یک معضل بزرگ برای توسعه کشور است و این بخش بزرگ از جامعه امکان همراهی با هیچ طرح توسعه ای هر چند دقیق و پیشرفته را نخواهند داشت.
آموزش مداوم و باز آموزی جامعه را آماده نگه می دارد. موضوع بی خاصیت شدن و عدم همراهی با پیشرفتهای تکنولوژیک موضوع بسیار با اهمیتی است. تحولات آنقدر سریع هستند که حتی امیدی به همراهی دانش آموختگان سطوح عالی هم با پیشرفت تکنولوژی در چند دهه آینده نیست.
خیلی از جمعیت پیر جامعه اکنون قادر به استفاده از اینترنت و فضای مجازی و تکنولوژی های نه چندان پیشرفته کنونی نیستند. قطعا این روند گریبانگیر نسل فعلی در سالهای پیش رو هم خواهد شد.
از اکنون باید برای جلوگیری از جاماندگی و بی خاصیت شدن جمعیت فکر کرد. بی خاصیت شدن ترمز توسعه کشور خواهد بود و پیشرفت تکنولوژی باعث زجر سالمندان می شود.
کلاس های ترویج و کلاس های آموزشی علم و تکنولوژی روز دنیا، بخصوص برای جامعه روستایی ضرورتی در حد حفظ و تعالی بهداشت دارد.
ما بدون شک جا خواهیم ماند اگر برنامه ریزی درستی برای به روز شدن و آموزش نداشته باشیم. تحصیلات کنونی جوابگوی تغییرات ده یا بیست سال آینده نخواهد بود.
