هرچی عجیب‌تر، ماندگارتر (طنز)

راضیه حسینی

معلمی که برای آموزش درس «علوم و فنون ادبی» در شبکه چهار سیما به کار گرفته شده است، جمله‌ عجیبی درباره شاعر پرآوازه آذربایجانی و ترک‌زبان، ملا محمد فضولی ‌گفت: «این شاعر[ فضولی]، بی‌جهت این اسم را انتخاب نکرده؛ او فضول اشعار صائب است و هر شعری را که صائب سروده، این شاعر به ترکی می‌نوشت.»

اما واقعیت این است که صائب تبریزی، شاعر سبک‌هندی، نزدیک‌ به ۴۰ سال بعد از درگذشت فضولی به‌دنیا آمده و از آثار فضولی تاثیر پذیرفته‌بوده است.

زنگ تاریخ:

خب بچه‌ها خوب گوش کنید. نادرشاه افشار کی بود؟ اصلاً چرا اسمش نادر بود؟ قضیه اینه که مادر نادر بچه‌‌اش نمی‌شد و مادرشوهر و خواهرشوهرش کلی بهش سرکوفت می‌زدند. زن بیچاره کلی راز و نیاز و دوا درمون کرد تا اینکه بالاخره خدا بهش یه پسر کاکل به سر داد. اون هم اسمش رو گذاشت نادر که چشم خواهرشوهرش رو دربیاره و بگه پسر من تکه و لنگه‌ش تو دنیا نیست.

حالا بذارید یه چیز جالب‌تر براتون تعریف کنم. اصلاً شما می‌دونستید کوروش، برادر دوقلوی کریم‌خان زند بود؟ کوروش برادرش رو برد گذاشت وسط یه تیکه یخ تو قطب جنوب تا چند سال بعد آب شه و دربیاد و اون بتونه با خیال راحت فرمانروایی کنه. چون دلش نمی‌اومد برادرش رو بکشه و فرمانروا بشه. اصلاً اسم کوروش کبیر در واقع کوروش و کریم بوده که به مرور زمان شده کوروش کبیر و دیگه کم‌کم مردم اسم کریم رو از یاد بردن. اما سال‌ها بعد یهو کریم‌شون از خواب زمستونی بیدار می‌شه و دنبال کوروش می‌‌گرده و می‌ره شیراز. وقتی می‌فهمه اوضاع از چه قرار دیگه همون‌جا می‌مونه و خودش رو پادشاه می‌کنه.

زنگ علوم:

ببینید بچه‌ها در واقع دایناسورها هنوز هم زنده هستند. اصلاً فیلم پارک ژوراسیک رو تو یه جزیره واقعی که پر از دایناسوره فیلم‌برداری کردند. من خودم اون‌جا رفتم. دایناسورها اصلاً منقرض نشده بودند و این حرف‌ها رو حیوون‌های کوچیک‌تر انداختن رو زبون مردم و از اون به بعد از بس به دایناسورها کم‌محلی شد که همه رفتن تو یه جزیره دورافتاده کنج عزلت گزیدند. همه‌ش هم به‌خاطر حسادت شیر بود. شیر می‌خواست سطان جنگل بشه و با وجود دایناسورها جرئت نداشت؛ پس این داستان‌ها رو سرهم کرد تا خودش رور سلطان کنه. با اون پتوی دور سرش فکرکرده کی هست.

این داستان ادامه دارد و برخی مدرسان کماکان اعتقاد دارند هرچه مباحث را عجیب‌ وغریب‌تر به بچه‌ها آموزش دهند بیشتر توی ذهن‌شان می‌ماند. البته به این نکته توجه نکرده‌اند که خودشان هم تا ابد در ذهن دانش‌آموز باقی خواهند ماند؛ حالا با چه عنوانی، بماند.