هیچ‌جا نشین‌ها که بودند و چرا؟ (طنز)
راضیه حسینی
پورحاجت، کارشناس بازار مسکن: «قیمت خانه در تهران با برخی شهرهای اروپایی برابری می‌کند و بعضا بیشتر شده است.»
بالاخره باید از یک جایی شروع به پیشرفت کرد. مسئولان ما هم تصمیم گرفتند از تشابه در قیمت‌ها شروع کنند. حالا می‌توانیم بگوییم داریم به سمت توسعه‌یافتگی قدم برمی‌داریم و همین کافی است. باقی مسائل پیش‌پاافتاده مثل رفاه، درآمد، امکانات و .. اهمیت چندانی ندارد.
البته ما در برخی بازارها حتی از خود اروپا هم جلو زده‌ایم. مثلاً خودروهای خارجی و موبایل قیمت‌شان حتی از اروپا هم بیشتر است و این نشان می‌دهد که ما به افق‌های دورتری فکر می‌کنیم. در واقع می‌خواهیم از آنها هم پیشرفته‌تر شویم. هرچند هنوز کموکاستی‌هایی وجود دارد، مثل قیمت خوراک و پوشاک که پیشرفت قابل قبولی نداشته است.
در بین انرژی‌ها، برق توانسته کمی خودش را بالا بکشد ولی گاز هنوز جهان سومی باقی‌مانده و این اصلاً خوب نیست. باید همه چیزمان به هم بیاید. نمی‌شود در خانه‌هایی با قیمت اروپایی زندگی کنیم ولی میوه‌هایی با قیمت جهان سوم بخوریم. نمی‌شود موبایل اروپایی دست بگیریم ولی اینترنت آسیایی بخریم.
لطفاً مسئولان هر چه زودتر اقدام کنند و برای رسیدن به کشوری پیشرفته، همه قیمت‌ها را اروپایی کنند. فقط زحمت بکشند بعد از این کار، تعدادی شهروند اروپایی هم وارد کنند؛ چون احتمالاً ما جهان سومی‌ها نسل‌مان منقرض می‌شود و خانه‌ها خالی می‌مانند.
فقط لطفاً یادتان نرود حتی شده در پاورقی کتاب‌های تاریخ از ما یاد کنید و بنویسید: «گروهی از مردم در زمان‌های قدیم و پیش از عصر پیشرفت زندگی می‌کردند، که به آنها «هیج‌جا نشین» می‌گفتند. این گروه از بس نتوانستند خانه‌ای برای زندگی پیدا کنند و هی از اینجا به آنجا رفتند، نسل‌شان منقرض شد. اطلاعات بیشتری از هیج‌جا نشین‌ها در دسترس نداریم؛ چون هیچ‌وقت فرصت نکردند درست و حسابی از روزگارشان بنویسند و مدام از یک جا به جای دیگر در حال اسباب‌کشی بودند. اما بعد از انقراض این نسل از بشر، زندگی و پیشرفت به جامعه بازگشت و کشور غرق در امکانات، رفاه و آسایش شد.»
