پدیده‌ای به نام بازی‌های دوستانه درون‌ کشوری (طنز)

راضیه حسینی

نظر آقای خیابانی من را یاد پیشنهاد یکی از مسئولان انداخت. ایشان هم گفته بود به جای مسافرت به خارج از شهر و کشور، سفر درون خانه‌ای انجام بدهید. مثلاً از آشپزخانه بروید به سالن. همین خودش می‌شود یک سفر.

حالا آقای خیابانی ورژن فوتبالی این پیشنهاد را مطرح کرده و گفته بیایید برای تیم ملی بازی دوستانه درون کشوری برگزار کنیم. همان‌طور که رفتن از آشپزخانه به سالن هیچ هزینه‌ای ندارد، بازی تیم ملی با پرسپولیس و استقلال هم مفت تمام می‌شود.

این‌طوری تیم، مفتی مفتی می‌رود جام جهانی و کلی خوش می‌گذرد. تازه احتمالاً بیشتر از همه تیم‌ها بازی‌های دوستانه برگزار کرده‌. پکیج کامل تیم‌های لیگ برتر به همراه اشانتیون دسته یک، دراختیارش بود.

ممکن است بگویید باز هم آقای خیابانی به سوژه تبدیل شد و حرفی عجیب غریب زد. ولی اگر خوب فکر کنیم می‌بینیم به نظر پیشنهاد بدی نیست.

لااقل لازم نیست کسی در فدراسیون فوتبال دست به قلم شود و قرارداد بنویسد. همین خودش یک موفقیت بزرگ است. نبودن قرارداد بین تیم ایرانی و خارجی یعنی نجات از انواع سوتی‌ها و اشتباهات. تن و بدن حیثیت فوتبال ایران هم به لرزه نمی‌افتد.

دوباره تجربه‌ای جدید در نوشتن بندهای قرارداد کسب نمی‌شود و موجودی حساب فدراسیون منفی‌تر نخواهد شد.

با بازی‌های دوستانه درون‌کشوری، فتیله توقعات مردم آن‌قدر پایین می‌آید که خاموش می‌شود. همه در زمان برگزاری بازی‌های جام‌جهانی تخمه و پفک‌مان را می‌خوریم و منتظر می‌نشینیم تا ببینیم این بار حتی بیشتر از دفعات قبل چیزی از ارزش‌های تیم ملی کم نشده.

این دفعه احتمالاً بعد از هر سه بازی می‌توانیم این جمله را بشنویم.

البته اگر هم قرار باشد کم بشود، از ارزش‌های سرمربی و بازیکنان است. در هر صورت مسئولان فدراسیون همیشه ارزشمند، سرفراز، سربلند، چون کوه هستند.