چون همه مثل هم هستیم
راضیه حسینی
قالیباف: «زمستان می‌گفتیم که در تابستان دیگر ناترازی و قطعی برق نداریم ولی دیدید که بیشتر شد. مردم در مواقعی قطعی برق را می‌پذیرند، ولی بی‌نظمی و بی‌عدالتی در قطعی برق را نمی‌پذیرند.»
بالاخره یک مسئول متوجه مشکل ما مردم شد و دقیقاً زد به هدف! ما اصلاً با بی‌برقی، بی‌آبی و حتی بی گازی مشکلی نداریم، فقط و فقط از بی‌نظمی و بی‌عدالتی در قطعی برق ناراحت می‌شویم!
مثلاً اگر مسئولان، همه‌ی کشور را یک‌جا قطع کنند، حتی اگر این قطعی بیست و چهار ساعت هم طول بکشد، هیچ ایرادی ندارد. ما کاملاً می‌پذیریم، ولی اگر منطقه یا شهری قطع نباشد، نمی‌پذیریم. البته خودمان هم هنوز نمی‌دانیم مرحله‌ی بعد از عدم‌پذیرش چیست؟ یعنی نمی‌دانیم مسئولان چطور متوجه می‌شوند ما چه وقت می‌پذیریم و چه وقت نه؟ چون هنوز متوجه نشده‌ایم و نمی‌دانیم دکمه‌ی پذیرش‌مان کجاست؟ شاید سنسوری داریم که مسئولان متوجه می‌شوند و خودمان نمی‌دانیم.
مثلاً هر وقت برق یک‌هو و نامنظم برود دچار حس خشمی فروخفته می‌شویم، که در زمان قطعی منظم و برنامه‌ریزی‌شده برای کل شهر، این حس را پیدا نمی‌کنیم. همین که برق رفت از پنجره بیرون را نگاه می‌کنیم و وقتی می‌بینیم در شب، علاوه بر دو ساعت روز، برق طوری رفته است که تا چشم کار می‌کند سیاهی است، از این قطعی عادلانه کیف می‌کنیم و آرامش کل وجودمان را در بر می‌گیرد!
در واقع تمام مشکلات ما بانظم در قطعی برطرف می‌شود. مثلاً وقتی برق، به‌صورت کاملاً منظم و عادلانه قطع می‌شود و پشت‌بندش آب کل آپارتمان هم قطع می‌شود و از شیرهای آب فقط صدای فرت و فورت به گوش می‌رسد، ما کاملاً می‌پذیریم؛ تازه وقتی همراه با این‌ها، اینترنت هم قطع، و خطوط تلفن همراه هم دچار اختلال می‌شود، چون می‌دانیم همه مثل هم هستیم باز هم هیچ مشکلی نخواهیم داشت و با لبخند به زندگی ادامه می‌دهیم و حتی لذت هم می‌بریم!
حتی اگر نوسان برق بزند کل لوازم‌خانگی برقی‌مان را پودر کند، باز هم چون می‌دانیم همه مثل هم هستیم با آرامش از وسیله خداحافظی، و برایش آرزوی موفقیت می‌کنیم. بعد هم با آرامش سمت قرص‌های‌مان می‌رویم و با آب آشامیدنی گرم و گوارا قورت‌شان می‌دهیم و باز هم لبخند می‌زنیم!
