اعتصاب تاریخی پرستاران در بریتانیا

ترجمه: محمود نواب مطلق

در بریتانیا پرستارانی که از سال ۲۰۱۰ (۱۳۷۷) تاکنون حقوق واقعی آنها تا ۲۰ درصد کاهش یافته است قصد دارند روزهای ۱۵ و ۲۰ دسامبر (۲۴ و۲۹ آذر) دست به یک اعتصاب سراسری تاریخی و بی‌سابقه در ۱۰۶ سال گذشته بزنند. دولت می‌پذیرد که شرایط سخت‌ است اما از پذیرش درخواست آنان امتناع می‌کند.

شرایط اجتماعی در این کشور بسیار بحرانی شده است. این اعتصابات نشانگر اوج این بحران درتمامی بخشهاست که طی دهه‌های گذشته تاکنون بی‌سابقه بوده‌است. «پَت کالِن» دبیرکل اتحادیه سلطنتی کالج پرستاران انگلیس دراین خصوص می‌گوید: «دیگر بس است.

پرستاران خسته شده‌اند. آنها نمی‌توانند آنطورکه شایسته بیماران است از آنها مراقبت کنند.»تمامی اعضای این اتحادیه روز۹نوامبر(۱۸آبان) به برگزاری این اعتصابات تاریخی و بی سابقه از زمان تشکیل این اتحادیه در ۱۰۶ سال پیش رأی دادند.

این اتحادیه پس از آنکه دولت «مذاکره با آنان را رد کرد» روزجمعه ۲۵نوامبر (۴آذر) دو روزبرگزاری اعتصاب در تاریخهای ۱۵ و ۲۰ دسامبر(۲۴ و ۲۹ آذر) را اعلام کرد.

براساس برآوردها، حقوق واقعی پرستاران به ویژه در شرایط بحران اجتماعی کنونی که هزینه زندگی با تورم بالای ۱۱ درصد بسیار افزایش یافته به نسبت سال ۲۰۱۰(۱۳۷۷) تا ۲۰ درصد کاهش یافته‌است.

دریافتی خالص سالانه یک پرستار در شروع کار در حال حاضر۲۷هزار پوند(۳۱۴۰۰ یورو) است.  درهمین حال «اِستِفِن بارکلِی» وزیر بهداشت انگلیس معتقد است: «وضعیت کنونی برای همگان دشوار است و دولت قادر به پاسخگویی خواسته‌های دست‌نایافتنی اتحادیه سلطنتی کالج پرستاران نیست. آنها خواستار افزایش۲/۱۹ درصدی حقوق خود هستند.»

در این کشور یک چهارم بیمارستانها برای حمایت از کارکنان خود گروههای خیریه به منظور تهیه موادغذایی تشکیل داده‌اند. یک خانم پرستار دریکی ازبیمارستانهای لندن  که خود نیز به برگزاری اعتصاب رأی داده است می‌گوید: «ما دیگر خسته شدیم.

ما برای ادامه زندگی نیاز به افزایش حقوق داریم.» پرستاران، معمولا به دلیل آنکه هرگونه اعتصاب برخلاف مصالح بیماران است با برگزاری آن مخالفند اما فشار وارده بر برخی  پرستاران به حدی زیاد شده که با این امر موافقت کرده‌اند. آنان می‌گویند: «این در حقیقت دولت انگلیس است که با مخالفت با افزایش حقوق ما با سلامتی بیماران بازی می‌کند. ما در دوران کرونا همکارانی را از دست دادیم.

چرا؟ ما باید فقط منتظر تشویق کلامی دولت و مردم باشیم؟ از اقدامات عملی خبری نیست؟» این اعتصابات زمانی برگزار می‌شود که نظام بهداشت عمومی در انگلیس سالیانیست با کمبود منابع مالی مواجه و درحال حاضر به یک وضعیت بحرانی رسیده است.

دولت یک افزایش۳/۳میلیارد پوندی برای این نظام طی دو سال متوالی بعدی اعلام کرده‌است. براساس آمار اتحادیه سلطنتی کالج پرستاران انگلیس: به همین دلیل ۴۷هزار عنوان شغلی دربخش پرستاری همچنان خالیست و ۲۵ هزار تن از پرستاران و ماما ها در خدمات عمومی از این وضعیت بسیار ناخرسند هستند. آنها می‌گویند: «پرداختهای بسیار کم عامل کمبود نیروی‌انسانی درسراسر کشور است و این امرامنیت بیماران را به مخاطره انداخته است.»

۷میلیون نفر در بیمارستان های انگلیس درانتظار دریافت خدمات پرستاری هستند. این بحران اجتماعی صرفا مربوط به بخش سلامت انگلیس نمی شود.

کارکنان بسیاری دیگر از بخش های دولتی و خصوصی از وکلا تا کارکنان خدمات‌زمینی فروگاه ها نیزامسال اعتصاب کردند. معلمان پنجشنبه ۲۴ نوامبر(۳آذر) در اسکاتلند برای افزایش حقوق خود اعتصاب کردند.

کارکنان دانشگاه ها نیز روزهای پنجشنبه و جمعه۲۴ و ۲۵ نوامبر (۳و ۴ آذر) دست از کار کشیدند. ۵/۲ میلیون دانشجو تحت تأثیر این توقف کاری قرارگرفتند. کارکنان پُست نیز اعتصابات خود را تا سال آینده میلادی تمدید کرده‌اند.

این امر خدمات ارسال بسته‌های پستی را درمناسبتهای جشنهای آخر سال کاملا به مخاطره انداخته است.

حمل و نقل عمومی نیز از این قافله عقب نمانده است. مترو لندن روز ۱۰ نوامبر(۱۹ آبان)  به حالت فلج کامل درآمد. کارکنان راه‌آهن نیز تا پایان سال و اوایل سال آینده میلادی روزهای به خصوصی را برای توقف کاری اعلام کرده‌اند. سایر کارکنان در بخش های دیگر نیز چنین اعتصاباتی را اعلام کرده‌اند.

خانم «پیپا کاتِرال» استاد تاریخ دانشگاه «وِست مینستر» که خود نیز از اعتصاب کنندگانست دراین خصوص می‌گوید: «بزرگترین اعتصابات درسالهای گذشته مربوط به سالهای ۱۹۷۰ و۱۹۸۰ (۱۳۴۹و ۱۳۵۹) می‌شود که عمدتا دربخش خصوصی و صنعت رخ داد. اما امروز بخش دولتی نیز درگیر این اعتصابات بزرگ سراسری شده‌است. مردم مدتهاست تحت فشارند.

مسئله فقط کمبود دستمزد نیست، فشار کار هم عامل دیگریست. نمی‌دانیم به جز اعتصاب چه چیزدیگر می‌تواند منجر به تغییراین وضعیت شود. با این تورم وحشتناک کارفرمایان و دولتمردان فقط به یکسری اقدامات نمایشی دست می‌زنند و این خود مردم را بیشتر عصبانی می‌کند.»

منبع: لوموند