کفتر پیغام‌ رسان بس تو را (طنز)

راضیه حسینی

چگونه مردم از فیلترشکن‌ها بی‌ نیاز می‌شوند؟اولین جوابی که به ذهن می‌رسد «وقتی همه فیلترها برداشته شود» است.

واقعاً فکر کردید به همین راحتی‌هاست؟ اصلاً جواب به این سرراستی برای ما قابل هضم نیست. جور در نمی‌آید. حتماً یک‌جاییش می‌لنگد.

این قانون را هرگز فراموش نکنید. «همیشه بهترین جواب اولین جواب نیست» حتی دومین و سومین جواب هم نیست.

بهترین جواب، در واقع همان بدترین فکری است که به ذهن‌تان خطور کرده.
احتمالاً منظور جناب وزیر چیزی مثل بی‌نیازی کامل از دنیا و ما فیه بوده.

یعنی طوری به هرآن‌چه در دنیا وجود دارد بی‌اعتنا شویم که نه‌تنها سایت‌های فیلتر شده بلکه کل محتوای ایمن شده با قفل کودک هم برای‌مان اندازه پشگل گوسفندی ارزش نداشته باشد.
با جناب شیخ بهایی همراه و هم‌‍صدا شویم و بخوانیم:

«گر نبود خنگ مطلا لگام/ زد بتوان بر قدم خویش گام…

ور نبود اینستا و فیس بوک تو را/ کفتر پیغام‌رسان بس تو را»

با این منطق نه‌تنها هیچ احتیاجی به فیلتر شکن نیست بلکه حتی به گوشی‌های هوشمند هم نیازی نخواهیم داشت. اصلاً نیازمندی، درد بشریت است. باید خودمان را از هر چه تعلق به دنیا دارد آزاد کنیم. بعد خواهیم دید که چقدر آرامش نصیب‌مان می‌شود.

مثلاً دیگر دنبال ثبت‌نام در سایت ایران‌خودر و سایپا نباشیم. به همین راحتی از هر چه خودروی داخلی است بی‌نیاز می‌شویم.

دنبال خوردن هیچ چیز نباشیم. به سادگی از هر چه خرید خوراکی است بی‌نیاز می‌شویم.

پی خرید خانه و اجاره‌اش نباشیم. در طبیعت چادر بزنیم. یا حتی چادر هم نه، در فضای باز و رو به آسمان زیبا یک گوشه‌ای پیدا کنیم و زندگی بگذرانیم.
حتی می‌توانیم دیگر از مسئولان هم بی‌نیاز شویم. از مدیریت بحران‌شان، از تصمیم‌های جذاب‌شان و البته از عکس‌هایی که در فضای مجازی فیلتر شده، برای نشان دادن خدمات صادقانه‌شان می‌گذارند.

بی‌نیازی واقعاً حال خوشی دارد. آیا مسئولان هم می‌توانند طعم این حال خوش را بچشند؟