قصر ندیده‌ایم اما قبر را خوب می‌شناسیم (طنز)

راضیه حسینی

قرار بود با افزایش سقف وام مسکن، قدرت خرید مردم در بازار مسکن افزایش یابد اما اکنون با وام ۴۸۰ میلیون تومانی تنها می‌توان ۷.۸ مترمربع مسکن را خریداری کرد.

در عوض خیال‌مان راحت است که با پول حلال خریده‌ایم. می‌توانیم شب‌ها با آرامش سر روی بالش بگذاریم و بخوابیم. ما می‌دانیم هفت متر خانه داریم که از شیرمادر حلال‌تر است. نگران لو رفتن اختلاس نود و چند هزار میلیارد تومانی نیستیم.

دوستان‌مان  را به دردسر نمی‌اندازیم تا ما را نجات بدهند. اطرافیان‌مان دچار استرس نمی‌شوند که «حالا تکلیف ما چی می‌شه و نکنه پای ما هم گیر باشه.»

 سقف آرزوهای‌ ما هفت متر است و نگران خراب شدنش روی سرخودمان نیستیم. خیال‌مان جمع است آرزویی نداریم که مثل درخت لوبیای سحرآمیز از ابرها بیرون بزند و به غول بزرگ با مرغ تخم‌طلا برسد. اصلاً تا به حال تخم مرغ طلا از نزدیک ندیده‌ایم که نگران ازدست دادنش باشیم.

ما معمولی‌ها طعم زندگی در قصر را درک نکرده‌ایم، ولی در عوض خوب می‌دانیم قد قبر و تنگی آن چقدر است. آدمیزاد هم تا مزه یک چیز زیر زبانش نرود شیطان نمی‌تواند گولش بزند. اصلاً شیطان دنبال ما هفت‌متری‌ها نیست. وعده‌دانش برای ما خالی می‌شود. نه می‌تواند با خانه و ماشین وسوسه‌مان کند، نه مقام و قدرت.

ما وام مسکنی‌ها، دل‌مان برای بعضی از پولدارها خیلی می‌سوزد. فکر کنید سال‌ها زحمت کشیده‌اند و به این و آن رشوه داده‌اند. کلی حساب و کتاب کرده‌اند. با کلی عددهای بزرگ محاسبات ریاضی انجام داده‌اند و سرآخر لو رفتند.

 بیچاره‌ها وقت نکردند نتیجه این همه تلاش و اختلاس را بچشند. از دوران بازنشستگی خود لذت ببرند و با شلوارک در کانادا دور بزنند.

ما خیال‌مان راحت است که هیچ‌وقت لازم نیست در کانادا شلوارک بپوشیم. چون نه جایی برای اختلاس کردن داریم. نه پولی برای رفتن به خارج و از همه مهم‌تر، نه شلوارک مناسبی برای پوشیدن در کانادا.