ناصر ذاکری
عصراقتصاد: امام حسین(ع) روز عاشورا وقتی از اثرگذاری سخنانش بر لشکر کوفه ناامید شد، به نکته قابلتأملی اشاره کرد: "فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُکُمْ مِنَ الْحَرَامِ". چون شکمهای اهلکوفه از حرام پر شدهاست، سخنان روشنگر امام در آنان اثر نمیگذارد.
سران کوفه طی دو دهه قبل از واقعه عاشورا به بهرهمند شدن از خوان یغمای اموی عادت کردهبودند. حکومت بنیامیه برای تثبیت قدرت خود به بعضی از آنان امتیازات خاص داده، و آنان را آلوده و معتاد به درآمد حرام کردهبود.
یکی ازآثار گسترش فرصتهای رانتخواری و رانتجویی درجامعه همین است. کسانی که به چنین درآمدهای حرامی دست مییابند و بهاصطلاح شکمشان با شکار حرام انباشته میشود، بهتدریج حساسیت خود را به سخنان مصلحان و خیرخواهان جامعه که طالب بازگشت به مسیر درست قبلی هستند، از دست میدهند. آنان در مقابل هر تغییری که منافعشان را زیر سؤال ببرد، مقاومت خواهندکرد.
به بیان دیگر خسارتی که شکلگیری مناسبات رانتی به جامعه ما وارد آورده، فقط در این خلاصه نمیشود که بخشی از اموال عمومی در اختیار افراد خاص قرار گرفته و عرصه بر عامه مردم تنگ شدهاست. خسارت بسیار بزرگتر این است که درآمد حرام رانتی میتواند حتی برخی از خدمتگزاران مخلص جامعه را هم شکار کند و با معتادکردن به لذت حرام ازخدمت مخلصانه به جامعه بازدارد.
شهیدحمید باکری در سخنانی قابلتأمل پیشبینی کردکه رزمندگان سه دسته خواهندشد. یک دسته شامل کسانی است که گذشته پر افتخار خود را فراموش کرده، و آلوده چرب و شیرین دنیا میشوند، وبا عادت کردن به درآمد حرام رانتی، از خدمت بیشتربه جامعه بازمیمانند. درآمدهای رانتی برخی از پاکبازان آن ایام را گرفتار کردهاست. اینکه طی هفتههای گذشته خبر از تلاش برخی مدیران رانتجو برای دستکاری در مدارک درصد جانبازی میرسد، تا بتوانند همچنان بر کرسی ریاست تکیه زده، و به جامعه (بخوانید به جیب خود) خدمت کنند، این که در برخی پروندههای رانتخواری و فساد مالی افرادی با سابقه حضور در میدان جهادودفاع مقدس نقش فعال دارند، شاهدی براین ادعا است.
چگونه ممکن است فردی که درجوانی داوطلب شهادت بوده، درمیانسالی با فراموش کردن آرمانها گرفتار پرونده فساد مالی و ثروت اندوزی از طریق پایمال کردن حقالناس میشود؟ پاسخ روشن است: با خطاهای کوچک که همچون راهرفتن مورچه بر روی سنگ سیاه در شب تاریک (اشاره به تعبیر رسول اکرم) قابلمشاهده نیست، درآمدرانتی در مقیاس کوچک وارد جیب اوشده، ودر قدم بعد او بهتدریج حساسیت و حمیت خود را از دست داده، و مصمّم به برداشتن لقمههای بزرگ از سفره انقلاب خواهد بود.