ما گرم‌ترین سر در جهان را داریم
راضیه حسینی
«شبکه‌های اجتماعی اولین سرگرمی‌ساز ایرانی‌ها»
درست است که در عصر امروز، و با پیشرفت تکنولوژی، شبکه‌های اجتماعی به سرگرمی مردم کشورهای دیگر هم تبدیل شده‌اند، اما در کشور ما این سرگرمی و ساعات استفاده کمی متفاوت است.
در واقع، ما ایرانی‌ها قبل از سرگرم‌شدن با خود فضای مجازی، می‌توانیم با نوع اتصال به این فضا ساعت‌ها سرگرم شویم.
ابتدا باید فیلترشکن موردنظر را انتخاب کنیم، بعد ببینیم کدام کشور قدرت بالاتری دارد و به آن متصل شویم. بعضی مواقع فیلترشکن وصل است، اما اینترنت یاری نمی‌کند.
بعضی موقع هم خود فیلترشکن بازی در می‌آورد و علامتش روی صفحه بندری می‌رقصد. در این شرایط کار خاصی نمی‌توان کرد، باید منتظر ماند تا فیلترشکن آرام بگیرد و بالاخره درست‌وحسابی وصل شود؛ البته راهکارهایی مثل آپدیت کردن کانفیگ و این چیزها هم باعث می‌شود بیشتر سرگرم شویم و سختی انتظار برای درست‌شدن وی‌پی‌ان را کمتر درک کنیم.
وقتی بالاخره باد موافق وزید، اینترنت و فیلترشکن یاری کردند و کشتی ما به امواج پر تلاطم فضای مجازی وارد شد، تازه می‌توانیم مثل باقی افراد در کشورهای دیگر، سرگرم فضای مجازی شویم.
البته در همین شرایط هم ممکن است باد مخالف بوزد، یا به کوه یخی مثل تمام‌شدن حجم بسته برخورد کنیم. این‌جاست که برخی از کاربران، دیگر حسابی کفری می‌شوند و می‌گذارند کشتی‌شان مثل تایتانیک آرام‌آرام در دریا غرق شود و دیگر تا مدتی سراغش نمی‌روند، ولی بعضی باز هم تلاش می‌کنند، از رو نمی‌روند و به راه‌شان ادامه می‌دهند.
با این حساب اگر خواندید که آمار سرگرم‌شدن مردم ایران در فضای مجازی، از کل دنیا بیشتر است، حتماً به این نکته توجه کنید که نصف این زمان را فقط صرف وصل‌شدن به این فضا می‌کنند و شاید بهتر باشد بیش از نگرانی بابت سرگرم‌شدن مردم در فضای مجازی، نگران چگونه سرگرم‌شدن آن‌ها بود و به عواقب روانی این اتصال فکر کرد.
به نظرتان آدمی که مدت زیادی را فقط صرف اتصال به اینترنت و فیلترشکن می‌کند و هر بار با شکست مواجه، و مجبور می‌شود از شدت گرم‌شدن سر، کیسه‌ی یخ رویش بگذارد تا جوش نیاورد، سلامت روان کافی دارد؟
