آینه عبرت (طنز)

راضیه حسینی

و اما در کمیته بررسی چه خواهد گذشت؟

همگی به موقع حاضر می‌شوند. چهره‌ها از عزم جزم برای حل مشکل خبر می‌دهد.

در ابتدای جلسه، چهل و پنج دقیقه در باب خطرات ساختمان‌های ناایمن، خسارت‌های جانی و مالی و عبرت گرفتن از ساختمان پلاسکو صحبت می‌شود.

در این قسمت با تذکر یکی از بغل‌دستی‌های سخنران، وی متوجه می‌شود حواسش نبوده و همان متن سخنرانی قبلی را بدون جای‌گذاری کلمه «متروپل» به جای«پلاسکو» خوانده. البته که این تپق‌ها جزئی از سخنرانی رؤساست و در همه جای دنیا طبیعی است.

در پایان سخنرانی، حاضران، که خیلی تحت تأثیر قرار گرفته‌اند، به فکری عمیق فرو می‌روند. بعضی آن‌قدر در عمق می‌روند که صدایی شبیه به خرو پف از دورن‌شان بیرون می‌آید.

ولی اشتباه نکنید این صدای فکر عمیق مسئولان است و اگر خوب دقت کنید رنگ صدایش با خروپف متفاوت است.

اعضا، بعد از گوش دادن به سخنرانی و فرو رفتن در افکار عمیق، کمی خسته می‌شوند. برای تجدید قوا پذیرایی مختصری شامل، چای، کیک، موز، آجیل و غیره انجام می‌شود.

در ادامه جلسه، نوبت به آمار ساختمان‌های ناایمن می‌رسد. اما علی‌رغم میل باطنی حاضران، به‌خاطر تمام شدن ساعت کاری، ادامه جلسه به فردا موکول می‌شود.

متأسفانه فردا بین‌التعطیلین می‌شود و تا سه روز ادارات تعطیل می‌شود.

اما اول هفته همه مسئولان با انرژی و سرحال برای برگزاری ادامه جلسه حاضر می‌شوند. از آن‌جایی که هویت جلسه به سخنرانی ابتدایی آن است، دوباره چهل و پنج دقیقه در باب خطرات ساختمان‌های ناایمن و عبرت گرفتن از پلاسکو، نه ببخشید متروپل صحبت می‌شود. و ادامه ماجرا…

این داستان تا بازنشستگی مسئولان ذی‌ربط ادامه خواهد داشت. تنها موردی که تغییر می‌کند نوع عبرت است. و البته چیزی که در کشور ما به وفور یافت می‌شود مورد عبرت‌آمیز و مسئولانی که همیشه قرار است عبرت بگیرند ولی متأسفانه وقت نمی‌کنند.