«ژیل لُونو» کارشناس کشاورزی بخش تریبون نشریه لوموند به بررسی بازبینی نحوه تولیدات کشاورزی در زمان انتقال زیست محیطی با رعایت کامل الزامات آن پرداخته است.
«کریستیان لامبرت» رئیس فدراسیون ملی اتحادیه‌های بهره‌برداری کشاورزی و کمیته سازمانهای کشاورزی حرفه‌ای اروپا با استناد به جنگ روسیه و اوکراین و با حمایت مکرون رئیس جمهور فرانسه مجوز اتحادیه اروپا را برای شخم زدن ۴میلیون هکتار زمین های آیش اتحادیه اروپا منجمله ۳۰۰ هکتار در فرانسه با استفاده از زرادخانه شیمیایی کشاورزی شامل کود شیمیایی و آفت‌کشها به منظورتولید بیشتر برای تغذیه بیشتر مردم گرفت. این تصمیم در حقیقت فراتر از تصمیماتی است که به وسیله مجامع علمی برای دوران گذار زیست‌محیطی گرفته شده‌است.
از زمانی که کشاورزی آغاز شد مبنای آن کشاورزی بر روی زمین و پرورش دام در آن صرفا به منظور تغذیه یک روستا و منطقه ای محدود اطراف آن بوده است. این کشت و پرورش بر مبنای جغرافیای محدود منطقه و نیاز انسانی رقم می‌خورد.
درصورت تولید اضافه محصول به فکر صادرات آن و در نتیجه واردات مواد مورد نیازشان نیز افتادند. تا جنگ دوم جهانی مبنای کشاورزی این چنین بود. البته هنوز هم مبنای حدود یک میلیارد دهقان همین است.
مبنای این تفکر آنست که به آنچه زمین و زمان به ما می‌دهد بسنده کنیم و به فکر تولید همه چیز در همه وقت برای خوردن همه نباشیم. در مواردی استثنایی که به دلیل مشکلات جوی و یا جنگ‌ها اختلالاتی در این مبنای تفکر به وجود می‌آید جامعه جهانی باید آماده پاسخگویی باشد.
این روش کشاورزی از سال ۱۹۶۰(۱۳۳۹) با صنعتی شدن آن به کلی دگرگون شد. در روش صنعتی، استفاده از ماشین آلات کشاورزی، آفت کشها، کودهای شیمیایی و روش های جدید آبیاری تحولی اساسی در کشاورزی به وجود آوردند و دیگر یک دهقان و یک زمین مطرح نبود بلکه این دهقان در حقیقت به یک حلقه از زنجیره تولید صنعتی در کشاورزی تبدیل شده است که در آن ابزارهای فنی ومالی نقش عمده زیر ساختی دارند.
مزرعه به عنوان زمین قابل بهره برداری در حقیقت رقیبی برای تمام دنیا محسوب می شود. این مزرعه دیگر به عنوان یک زمین مطرح نیست بلکه بخشی از یک زنجیره تولید است که دوام آن از این پس وابسته است به مراحل مختلف تولید صنعتی کشاورزی از جمله تولید، بسته بندی، حمل ونقل، تأمین منابع مالی و سایر الزامات آن که کمترین محدویتهای زیست محیطی و رعایت های استاندارها در آن اعمال می‌شود.
در این حالت تولیدات کشاورزی دیگر محدود به مناطق خاص نخواهد بود.
سود حاصل از آن نیز در جیب شرکتهای چند ملیتی تولیدات مواد غذایی و کشاورزی و زنجیره توزیع آنها خواهد بود. در این عرصه رقابتی دهقان باید آماده هر گونه تغییری باشد و بتواند خود را با آن وقف دهد.
فرانسه به همین دلیل ظرف ده سال ۱۰۰ هزار دهقان خود را از دست داد که این خود خسارتهای عمده‌ای به فرانسه واردکرد: از بین رفتن بافت اقتصادی و اجتماعی در روستا، کیفیت بسیار پائین تولیدات مواد غذایی، رسیدن عناصر اقلیمی و زیست محیطی به فاجعه بارترین وضعیت خود و در نهایت نابودی خود کفایی غذایی.
بر اساس پژوهشهای به عمل آمده و منتشر شده در ماه مارس(اسفند۱۴۰۰) حاصل این وابستگی مرگبار به زنجیره های تولیدات کشاورزی برای تولید بیشتر به طور خلاصه برای فرانسه در حال حاضرعبارتست از صادرات ۷/۱۲ میلیون هکتار محصولات کشاورزی در قبال واردات ۱۰میلیون هکتار (بدون احتساب محصولات جنگلی) و هر دو به ضرر بخش تولیدات کشاورزی مربوط به موادغذایی و زیست بومهای منطقه است.
منبع: لوموند
