جوهاتسوی برعکس (طنز)
راضیه حسینی
مشاور انجمن کارخانجات ماکارونی: «گرانی گوشت، مرغ و برنج سبد غذایی مردم را تغییر داده؛ ماکارونی جایگزین این اقلام شده / پس از آنکه قیمت ماکارونی هم ۳ برابر افزایش پیدا کرد، مصرف کنندگان به همان نسبت خرید خود را مدیریت کردند.»
مصرف‌کنندگان حالا دیگر در زمینه مدیریت مصرف خوراک، پوشاک، انرژی و حتی هوا به درجات بسیار بالایی رسیده‌اند. طوری تبحر پیدا کرده‌اند که خودشان نمی‌دانند چطور هنوز زنده‌اند. در واقع می‌توانند کیس‌های بسیار خوبی برای محققان ژاپنی باشند.
روی‌شان آزمایش کنند و ببینند با این میزان حقوق و درآمد چطوری می‌توانند طوری زندگی کنند که مسئولان فکر کنند مدام در حال ترقی و شکوفایی هستیم. چطور می‌توانند نخورند و نمیرنند؟ نخرند و بپوشند؟ نخوابند و سه شیفت کار کنند.
سفر نروند، تفریحی نداشته باشند، زیر بار قرض کمرشان نصف شود، حتی وقت افسرده شدن نداشته باشند، اما باز هم زندگی کنند؟ اصلاً چطور می‌شود با نداشته‌ها صرفه‌جویی کرد تا دخل و خرج جور دربیاید؟
ممکن است در آخر این پژوهش، تمام محققان در اقدامی خودجوش، دسته‌جمعی «جوهاتسو» (هر ساله تعدادی ژاپنی ناگهان گم می‌شوند. در واقع تصمیم می‌گیرند خودشان را ناپدید کنند.) کنند. آن هم طوری که دیگر هرگز پیدا نشوند. هر وقت هم چیزی درباره پژوهش شنیدند جیغ زنان از هر جایی که بودند به جایی دیگر فرار کنند.
بهتر است کلاً درباره گونه‌ای خاص از آدمیزاد، که در ایران زندگی می‌کند، با هیچ کشوری صحبت نکنیم؛ چون یا ممکن است به عقل گوینده شک کنند، یا قانون طبیعت. خیال‌تان راحت کسی به مسئولان شک نمی‌کند و هیچ وقت به دنبال پیدا کردن جواب «اینا چرا استعفا نمی‌کنن» نیست.
در واقع ما در کشورمان و بین مسئولان، یک چیزی برعکس «جوهاتسو» داریم. نمی‌دانیم اسمش را چه می‌شود گذاشت «نرو هاتسو» «ول نکن هاتسو» «سیریش هاتسو».
ولی هر چه که هست رسمی قدیمی و ماندگار است که در آن مسئول هیچ‌وقت از مسئولیت جدا نمی‌شود، بلکه از یک سمت به سمت دیگر انتقال پیدا می‌کند و این روند می‌تواند حتی تا صد سالگی بزرگوار ادامه پیدا کند.
