شاید روزی بالاخره پیدا شود
ادعای وزیر ارتباطات: «دو برابر نیاز اینترنت کشور، ظرفیت تأمین کردیم.»
راضیه حسینی
آوردهاند که در قدیم الایام، زمانی نرسیده به انقراض دایناسورها، پیچ دوم، فرعی پنجم، موجوداتی وجود داشتند به نام پترو شوتاندیل، که از بهار تا وسطهای پاییز هر روز و شب آذوقه جمع میکردند. طوری در این کار تلاش میکردند که جمله حیوانات آن دوره از شدت تعجب دچار دررفتگی فک میشدند.
برخی انگشت حسرت به دهان برده و گاز میگرفتند، برخی هم انگشت حسادت در دماغ فرو کرده و میچرخاندند. اما این موجودات سختکوش، که همواره مازاد بر نیاز خود و کلیهی نوادگانشان ذخیرهی غذایی داشتند بسیار زودتر از دایناسورها، که فقط نوک بینیشان را میدیدند و اصلاً حالیشان نبود جمع کردن غذا یعنی چه، منقرض شدند.
در آن زمان همهی حیوانات به این نتیجه رسیدند که موجودات بخت برگشته از بس تلاش و تقلا کردند ترکیدند و منقرض شدند. پس تصمیم گرفتند از دایناسورها تبعیت کنند و فقط جلوی بینیشان را ببینند. هر چند بعد از انقراض دایناسورها، کلاً دچار سردرگمی شدند و تا همین امروز هم نفهمیدند بالاخره باید چه کنند.
اما پس از گذشت سالها پژوهشگران بیکاری پیدا شدند که راز انقراض این موجودات را کشف کردند. آنها دریافتند که این گونه از جانداران بعد از انباشت چندین برابری آذوقه، زمانی که زمستان فرا میرسد و موقع برداشتن از ذخیره میشود، کلاً یادشان میرود غذاها را کجا گذاشتهاند.
آنها کل زمستان، میان برف و کولاک به دنبال جای آذوقه میگردند و متأسفانه بر اثر شدت گرسنگی و سرما جان به جان آفرین تسلیم میکنند. البته نکتهی عجیب این است که محل ذخیرهسازی غذا هیچ وقت و توسط هیچ کس کشف نشد.
معلوم نیست این موجودات چطور و کجا کلی غذا را مخفی میکردند که نهتنها دیگران، بلکه خودشان هم هیچ وقت موفق به پیدا کردن حتی یک صدم از آن نشدند.
محققان هنوز هم به دنبال کشف راز این موجودات هستند و برخی به هستهی مرکزی زمین رسیدهاند و از موجودات زیرزمین پرسیدهاند که آیا انباری از آذوقه دیده یا ندیدهاند؟ که آنها همگی با تکان دادن سر جواب منفی دادند.
حکایت اینترنت و وزیر ارتباطات هم بیربط به داستان بالا نیست. احتمالاً درست میگویند که دو برابر، ظرفیت دارند، ولی یادشان رفته کجا گذاشتهاند تا به وقت نیاز در اختیار مردم قرار دهند. هرچند نباید ناامید شد. شاید روزی بالاخره پیدایش کنند.