واحد اندازه‌گیری موفقیت مسئولان

راضیه حسینی

کارگران برای خرید یک آپارتمان ۸۰ متری باید بیش از ۱۷۰ سال منتظر بمانند.

در هر دولت کارگران به عنوان متر برای محاسبه‌ی تورم بالا و پایین، به حساب می‌آیند. هر بار خبری تازه می‌شنویم که کارگران برای خرید یک چیز باید چقدر منتظر بمانند.

این عدد ممکن است گاهی افزایش و در موارد نادری کاهش پیدا کند. همین فردا اگر خبری برسد که کارگران برای خرید خانه لازم است ۱۵۰ سال منتظر بمانند، نشان می‌دهد مسئولان در کار خود موفق شده‌‌اند و لازم است به آنها تبریک بگوییم. گاهی اعلام می‌کنند یک کارگر در هفته چقدر می‌تواند گوشت بخورد، چند تا میوه بخرد، تعداد لقمه‌هایش را می‌شمرند و هر وقت مقدار لقمه‌ها افزایش یافت خوشحال می‌شوند و به خودشان پاداش می‌دهند.

تصور می‌کنند با این حجم موفقیت و رساندن دولقمه به سه تا، حتماً لیاقت دارند خودروی شاسی بلند بخرند و در خانه‌های شمال شهر تهران زندگی کنند.

اگر هم گاهی از دو به یک لقمه کاهش پیدا کرد، به‌خاطر مشکلاتی است که دشمنان ایجاده کرده‌اند و باز هم ربطی به مسئولان ندارد. آنها باز هم می‌توانند به خودشان پاداش بدهند که با این همه مشکل هنوز تعداد لقمه‌ها به صفر نرسیده است و این یعنی لیاقت خرید خانه‌‌های بهتر از قبل را هم دارند.

کارگران مدت‌هاست دیگر متتظر خرید خانه و ماشین نیستند. سال‌ها را نمی‌شمرند و کاری با اوج گرفتن قیمت‌ها ندارند.

فقط وقتی از پس اجاره‌خانه برنمی‌آیند و یادشان می‌رود آخرین بار کی به قصابی سر زدند، می‌فهمند به زودی قرار است خبری برسد و کارگران سال‌های بیشتری را برای خانه‌دار شدن به انتظار بنشینند.

شاید مسئولان اعلام کنند ۱۷۰ سال هم به نوعی پیروزی است، چرا که هنوز به ۲۰۰ سال نرسیده و سی سال راه دارد تا دو قرن شود. با این وضع ممکلت و اوضاع سخت مدیریت، همین که دو قرن نشده خودش یک موفقیت است؛ و باز هم لایق تشویق و جایزه می‌شوند.

کارگران شاید برای خانه‌دار شدن مجبور باشند دهه‌ها صبر کنند، اما برای دیدن خانه‌دار شدن مسئولان هیچ صبری لازم نیست. برای دیدن خودروهای لوکس‌‌شان هیچ زمانی لازم نیست. هر روز و هر دقیقه این اتفاق می‌افتد.

کاش آماری منتشر می‌شد و در آن نشان می‌دادند در هر دقیقه‌ای که کارگان مشغول کارند چند مسئول خانه‌دار می‌شود.