چه زود همه چیز را فراموش کردیم (طنز)
کیهان: «برخی تورم را فراتر از واقعیت نشان می‌دهند /دولت سیزدهم قدرت خرید مردم در ازای حذف ارز ۴۲۰۰ را جبران کرده / تورم داخلی به خاطر تاثیر جنگ اوکراین است.»
راضیه حسینی
حافظه ما مردم اصلاً نمی‌تواند داده‌ها را به مدت زیادی نگه دارد. مثلاً کاملاً یادش رفته قبل از جنگ با اوکراین چه ارزانی و تورم پایینی داشتیم. حالا شما هرچقدر با درایت و ذهن داده‌نگهدار خودتان بگویید، مگر مردم باورشان می‌شود؟
ولی شما کار خودتان را انجام دهدید و جامعه را آگاه کنید. مردم باید بدانند قبل از جنگ با اوکراین، پراید به زور پنجاه میلیون می‌شد. خانه آن‌قدر ارزان بود که صاحب‌خانه‌ها از مستأجرها خواهش می‌کردند به منزل آنها بیایند.
اصلاً رقابت عجیبی شده بود. یک صاحب‌خانه از چپ، آن‌یکی از راست دست‌‌های مستأجر بدبخت را طوری می‌کشیدند که شبیه آدامس موزی کش می‌آمد. وفور امکانات بود و تنوع نعمت. به ازای یک شانه تخم‌مرغ دو شانه اشانتیون بهت می‌دادند.
آن‌قدر مرغ زیاد و ارزان بود که عوض صف کشیدن مردم پشت در مرغ‌‍‌‌فروشی‌ها، آنها پشت درخانه‌های مردم صف می‌کشیدند. از صبح خروس‌خوان زنبیل می‌گذاشتند تا نوبت‌شان شود و مرغ‌شان را بفروشند.
این روزها هم با تمام مشکلات و گرانی می‌گذرد. باز مردم فراموش می‌کنند و شما می‌توانید مدتی بعد یادآوری کنید و بگویید: «در زمان جنگ با اوکراین تورم ما از همه کشورهای اروپایی پایین‌تر بود. اصلاً در حال رسیدن به تورم منفی بودیم.»
درست است که باز ما یادمان نمی‌آید. ولی شما باز بگویید. آن‌قدر بگویید تا خودتان هم باورتان شود. تا دور هم بنشینید و از خاطرات خوش بی‌تورمی یاد کنید.
بگویید: «یادته؟ با حقوق پایه می‌تونستیم دو تا پراید بخریم؟
_آره خوب یادمه. تازه یه موتورسیکلت هم اشانتیون می‌دادن. عجب دورانی بود.
_الان چه اوضاع ناجوری شده.
_درباره الان نباید حالا حرف زد. بذار یه کم بگذره. ته‌نشین بشه. بعد ازش حرف می‌زنیم. اون موقع اوضاع این‌قدرها هم بد نیست.
_راست می‌گی. شایدم بهتر از قبل بشه. اصلاً شاید بعداً یادمون بیاد الان گوشتِ کیلویی نمی‌خریدیم .به قصاب می‌گفتیم برامون یه گاو بذاره کنار.
_گاو. آره خوبه. همون گاو خوبه.»
