چه کسی نگران است، مردم یا مسئولان؟

راضیه حسینی

ابتدا لازم است مشخص کنیم این وضعیت برای کدام گروه نگران‌کننده است، مردم یا مسئولان؟ اگر مسئولان را می‌فرمایید که اصلاً نگران نباشید، آنها خوب بلدند چطور از وضعیت بحرانی بگذرند. چپ و راست راهکار ارائه می‌دهند، پشت‌بندش هم کارگروه ویژه تشکیل می‌شود.

بعد، به بررسی موارد می‌پردازند و سر آخر یک‌سری مصوبه تصویب می‌شود. حتی برخی اجرایی هم می‌شوند، منتها نتیجه کمی متفاوت با طرح ارائه شده در می‌آید. مثل همین نهضت ملی مسکن که سر آخر به هزینه‌های نجومی رسید و میزان آوردۀ متقاضیان در این نهضت ۸۰۰ میلیون تومان شد و با تسهیلات ساخت، قیمت تمام شده به یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان رسید.

مهم نیست که چند نفر توانایی خرید و ادامه‌دادن پرداخت هزینه‌ها با این قیمت‌ها را دارند، مهم این است که یکی از دغدغه‌های مسئولان کاهش پیدا کرد. آنها پس از این‌که یک ‌نفس عمیق می‌کشند، تیک سبزی کنار مشکل مسکن می‌زنند و بعد از کمی استراحت، سراغ بعدی می‌روند.

پس نتیجه می‌گیریم در حال حاضر وضعیت از نظر مسئولان نه‌تنها نگران‌کننده نیست، بلکه بسیار هم امیدوارکننده است. اصلاً یک‌هو دیدید آمار دادند که وضع ما از کشورهای اروپایی و آمریکایی و آفریقایی و اقیانوسیه‌ای هم بهتر است!

اما اگر به نظرتان برای مردم نگران‌کننده است که باید بگوییم، جای نگرانی نیست. ما عادت کرده‌ایم یک‌طوری خودمان را آرام کنیم. مثلاً صبح به صبح وارد اینستاگرام می‌شویم، البته پیش از آن اینترنت را روشن می‌کنیم، اگر قطع نبود، به فیلترشکن متصل می‎شویم، اگر آن هم وصل شد، وارد اینستاگرام می‌شویم و با چند تا سخنرانی انگیزشی از افرادی که نمی‌دانیم که هستند، ولی از بس فالوور دارند، معلوم است آدم بزرگی هستند، به زندگی امیدوار می‌شویم و می‌رویم سراغ جنگ با مشکلات.

این وسط شاید چند تا اخبار بد هم به چشم‌مان بخورد، پیام صاحب‌خانه و قسط و بدهی هم بالای صفحۀ گوشی نمایش داده شود، ولی باتوجه‌به صحبت‌های کارشناسان اینستاگرامی، مشکلات را حذف می‌کنیم. روی‌شان لگد می‌زنیم. بهشان بدوبیراه می‌گوییم. با تمام توان فریاد می‌زنیم: «من باید موفق بشم. من باید تا سال دیگه خونه و ماشین شاسی‌بلند بخرم. من باید…»

که یک‌هو با فریاد چند همسایه به خودمان می‌آییم و متوجه می‌شویم تنها باید حاضر، پرداخت قسط‌هاست!