کار از تختخواب؛ ارمغان همه‌گیری کرونا
ترجمه: فاطمه موسی‌زاده
برخی از صبح‌ها سوزان بوث ، یک مشاور املاک در یورکشایر، خودش را حتی برای لباس پوشیدن خسته نمی‌کند. درعوض، او برای خودش دو فنجان چای درست می‌کند، بلوز خاکستری گشاد مورد علاقه خود را می‌پوشد و با لپ تاپ آماده، از پنجره طلوع خورشید را تماشا می‌کند.
خانم بوث، که تا مارس گذشته (۱۱ اسفند ۹۸ تا ۱۲ فروردین ۹۹) و پیش از همه‌گیری کرونا، تمام‌وقت در یک دفتر کار می‌کرد، اکنون برای خودش کار می‌کند و بیش از چند ساعت در تختخواب می‌ماند. یک بار وقتی ششمین فنجان چای را نوشید، متوجه شد که دیگر وقت بلند شدن و ادامه کار روزانه است.
او می‌گوید: « این شاید به این دلیل است که پس از ۱۰ ماه کار، زندگی و یادگیری از خانه، فضاهای دیگری از اتاق‌های خانه را به اندازه کافی برای کار داشته‌ام اما به نظر می‌رسد کار از روی تخت مد شده است.»
رونق فروش لوازم جانبی کار از تختخواب
مقاله‌های روزنامه‌ها حاکی از آن است که ما در حال خرید بیش از اندازه میز و بالش به منظور آماده‌سازی خود برای کار از تختخواب هستیم.
به نوشته روزنامه تایمز، اتسی، یک خرده‌فروش آنلاین، در این باره گفته است: در مقایسه با سال گذشته ۶۰۶ درصد جست‌وجو برای خرید پایه‌های لپتاپ و ۳۴۷ درصد جست‌وجو برای سینی لپتاپ افزایش یافته است.
یکی دیگر از طرفداران ماندن در تختخواب، استیون رابرت مورس، سازنده فیلم است. او می‌گوید: «من کار در تختخواب را دوست دارم و من نمی‌خواهم از تختخواب بلند شوم.»
از زمان بروز همه‌گیری، این شهروند نیویورکی، که اکنون در لندن مستقر است ، بیشتر کارهای خود را در خانه انجام می‌دهد؛ او می‌تواند به کتری سر بزند، ایمیل خود را چک کند، به پیام‌ها پاسخ دهد، سپس پیش‌نمایش فیلم‌ها را بررسی کند.
مورس می‌گوید: « من قطعاً توافقات را در تختخواب انجام داده‌ام، در تختخواب با وکلا صحبت کرده‌ام و قطعاً مذاکرات بسیار جدی‌ای داشته‌ام.»
او می‌افزاید: « اگر کاری داشته باشم که به تمام توجه من احتیاج داشته باشد، تختخواب برای انجام آن کار جای مناسبی است. صدای لباس‌شویی یا ماشین ظرفشویی تمرکز من را به هم نمی‌زند در نتیجه تختخواب مکان خوبی برای تمرکز است.»
مخاطرات و مزایا
سوفی بوستوک، بنیانگذار مجله دانش خواب می‌گوید: «اگر رابطه خوبی با خواب داشته باشید، این احتمال وجود دارد که در تختخواب خود احساس آرامش و راحتی بیشتری داشته باشید که در کوتاه‌مدت چیز خوبی است.»
او خاطرنشان می‌کند: «اما با گذشت زمان، این وضع می‌تواند توانایی شما را در خواب خوب تضعیف کند.»
بوستوک اضافه می‌کند: «اگر روز خوبی در محل کار خود ندارید، باید رابطه خود را با کار در تختخواب در مواردی که سبب بروز استرس درباره مهلت انجام کار یا گفت‌وگوهای ناخوشایند با رئیس می‌شود، اصلاح کنید.»
به گفته او، در این صورت«رابطه مثبتی که قبلاً با تختخواب داشتید، می‌تواند به دلیل مشکلات کاری از بین برود. در این حالت هنگامی که به تختخواب می‌روید ، ناامیدی‌ها جانشین تمامی احساسات خوب قبلی می‌شود.»
خانم بوستوک می‌گوید: «برخی از افراد برای انتخاب چاره‌ای ندارند. پس این مسئله مطرح است که چگونه می‌توانید از نظر روانشناختی بین منطقه خواب و منطقه کار تفکیک قائل شوید.»
او پیشنهاد می‌کند یک روتختی با رنگ متفاوت روی تخت بیندازید، نور را تغییر دهید یا با بچه‌های خود اتاقتان را عوض کنید و به آنها اجازه دهید در اتاق خواب شما مشغول به بازی شوند. او اضافه می‌کند اگر مجبور به کار در اتاق خواب خود هستید، یک میز تحریر بیاورید و آن را زیر پنجره بگذارید.
اما این می‌تواند به معنای از دست دادن برخی از مزایای مشخص کار از تخت باشد.
او می گوید هنگامی که در تختخواب هستید تمایل دارید خیلی زود به حل مسائل بپردازید، شنونده بهتری هستید، خوب حساب می‌کنید، سرتان را به پشتی تخت تکیه می‌دهید و پاهایتان را می‌کشید. شما وقتی آرام هستید با وضوح بیشتری فکر می کنید؛ اما پشت میز کار، شما بسیار سفت و سخت هستید.
مطمئناً یک فکر وجود دارد که می‌گوید داشتن یک خواب کوتاه، می تواند خلاقیت را تقویت کند. و خانم بوستوک موافقت می‌کند که گاهی، به ویژه اگر کارشیفتی داشته باشید یا والدین کودکان خردسال باشید ، آنچه در گذشته به عنوان چرت شناخته
می‌شد می تواند موجب شادابی شما شود.
او توصیه می کند: «اگر باید هوشیار باشید، ۱۵ دقیقه به شما خواب سبکتری می‌دهد، خواب کوتاه باعث بهبود خلق و خو می‌شود، اما خواب عمیق به اینرسی خواب کمک می‌کند . هنگامی که بعد از ۴۰ دقیقه خواب عمیق از خواب بیدار می‌شوید ، ممکن است یک ساعت طول بکشد تا هوشیار شوید.»
ترومن کاپوته ، نویسنده آمریکایی، ادعا می‌کرد که «اگر دراز نکشد نمی تواند فکر کند.»
لوئی چهاردهم، پادشاه فرانسه، اتاق نقاشی کاخ ورسای را به اتاق خواب تبدیل کرد و هر روز آثار هنری‌اش را از تختخواب برای ده‌ها نفر از تماشاگران به نمایش می‌گذاشت.
وینستون چرچیل، نخست‌وزیر پیشین بریتانیا، نامه‌‌هایی را که باید اصلاح می‌کرد، از روی بالش دیکته می‌کرد. و فلورانس نایتینگل، پرستار برجسته عصر ویکتوریا، نزدیک به نیم قرن را صرف توسعه سیاست بیمارستان از اتاق خواب خود کرد.
با این حال هنوز کارکردن از تختخواب کاملا قابل احترام نیست. شما هنوز تردید دارید که به رئیس خود بگویید که در جلسه با لباس خواب خود حاضر می‌شوید.
استفان اعتراف می‌کند که در واقع این می‌تواند بخشی از جذابیت باشد. او می‌گوید: « من آمریکایی بودن را در انگلیس دوست دارم، قانون شکنی را دوست دارم. وقتی به کسی صدمه نمی‌زنید و همه چیز قانونی است باید قوانین را نقض کنید.»
منبع: BBC
