آهن اسفنجی و فولاد در آستانه زیان‌دهی با افزایش قیمت حامل‌های انرژی
محمد شهبا، معاون بهره‌برداری شرکت جهان فولاد سیرجان، با تاکید بر چالش‌های جدی پیش روی صنعت فولاد کشور، اعلام کرد که افزایش هزینه‌های انرژی، تولید آهن اسفنجی و فولاد را به مرز زیان رسانده است.
به گزارش عصر اقتصاد، به نقل از روابط شرکت جهان فولاد سرجان،شهبا با اشاره به وضعیت صنعت فولاد در سال‌های اخیر گفت: تامین انرژی به جدی‌ترین چالش پیش‌روی تولید درکشور تبدیل شده و نبود یک برنامه جامع در حوزه انرژی، از جمله رشد فزاینده ناترازی در بخش برق و گاز و افزایش نرخ حامل‌های انرژی، صنعت فولاد کشور را با زیان‌ها و چالش‌های جدی مواجه کرده است. این وضعیت نگرانی مدیران فولادی را نسبت به ایفای تعهدات در بازارهای داخلی و خارجی افزایش داده است.
وی افزود: هزینه‌های انرژی در بخش صنعت طی سالیان اخیر رشد قابل توجهی داشته است؛ به‌طوری که تعرفه برق و گاز سه برابر شده و این امر باعث رشد بهای تمام‌شده تولید در صنایع فولادی و به تبع آن افزایش دو برابری بهای تمام‌شده محصولات فولادی در همین سال‌ها شده است. با این حال، نرخ جهانی فولاد در سال‌های اخیر رشد چندانی نداشته و همین موضوع سودآوری این صنعت را کاهش داده و به مرز زیان رسانده است.
معاون بهره‌برداری جهان فولاد سیرجان با اشاره به تولید آهن اسفنجی بیان کرد: تولید آهن اسفنجی نیز از افزایش تعرفه‌های انرژی، به‌ویژه گاز، مستثنی نبوده است. با توجه به ماهیت آهن اسفنجی، گاز به‌عنوان خوراک اصلی کارخانجات احیا، افزایش هزینه گاز موجب شده سهم آن در بهای تمام‌شده تولید از حدود ۱۲ درصد به بیش از ۲۵ درصد برسد. در نتیجه، سود حاصل از فروش به دلیل رشد ناچیز قیمت آهن اسفنجی به‌شدت کاهش یافته است.
وی ادامه داد: با چند برابر شدن هزینه گاز، این مؤلفه کلیدی دیگر نمی‌تواند به‌طور غیرمستقیم و پنهان در ضریب نمایشی قیمت آهن اسفنجی لحاظ شود. گاز باید همانند سایر مواد اولیه و انرژی برق در فرمول قیمت‌گذاری دیده شود. بنابراین، قیمت پایه آهن اسفنجی در بورس کالا باید شامل بخش مشخصی برای هزینه گاز باشد. در غیر این صورت، تعیین غیرشفاف قیمت گاز و بی‌توجهی به اثر آن در بهای تمام‌شده، فشار تورمی و زیان اقتصادی تولیدکنندگان را افزایش خواهد داد.
شهبا با اشاره به ناترازی انرژی در پاییز و زمستان گفت:این ناترازی علاوه بر توقف واحدهای تولید آهن اسفنجی و همچنین به دلیل کمبود سوخت نیروگاه‌ها، منجر به ناترازی برق و توقف واحدهای فولادسازی نیز شد و کاهش تولید فولاد را به دنبال داشت.
با توجه به محدودیت‌های انرژی در تمام فصول و تولید کمتر از ۷۰ درصد ظرفیت اسمی، محصولات فولادی عملاً به دلیل تحمیل هزینه‌های ثابت بالا در فصول ناترازی، فاقد توجیه اقتصادی و زیان‌ده شده‌اند.
وی در پایان هشدار داد: ادامه این روند می‌تواند بحران‌هایی همچون تعدیل نیروی انسانی برای کاهش هزینه‌های ثابت، بروز تبعات اجتماعی گسترده و حتی ورشکستگی صنایع فولادی را به همراه داشته باشد.
