شرکت ملی نفت ایران، به عنوان بزرگترین بنگاه اقتصادی کشور، بازیگر نقش اول در ارتقای تراز اقتصادی ایران است و با استناد به آمار اعلام شده از مراکز آماری -همچون بانک مرکزی و مرکز پژوهش های مجلس، طی سه سال گذشته نیز توانسته است تا با اتکا بر عزمی راسخ، فعل توانستن را به بهترین شکل ممکن صرف کرده و افزایش حداکثری تولید نفت را به اثبات برساند؛ افزایشی که به گفته آمار، به مدد آن کشور توانست تا از کسری ۴۵۰ هزار میلیارد تومانی بودجه عبور کند و جبرانی برای کاستی ها در بخش های دیگر اقتصادی کشورمان باشد.
همین موفقیت در افزایش تولید نفت طی چند سال گذشته، قابلیت شرکت ملی نفت ایران برای بالفعل کردن این استعداد ذاتی را به مدد مدیریت درست، اصولی و صحیح به اثبات رساند و مقدمه ای شد تا این شرکت ضمن ارائه طرح افزایش تولید نفت خام، بتواند موافقت اعضای دومین نشست شورای اقتصاد در سال ۱۴۰۳ را به دست آورد و در نهایت این طرح در روز شنبه، پنجم خردادماه، در شورای مذکور که به ریاست محمد مخبر؛ سرپرست ریاستجمهوری برگزار شده بود، بررسی و تصویب شد.
براساس مصوبه عنوان شده، مقرر شده است تا با اجرای طرح ضربتی جهش تولید نفت خام، تولید نفت کشور از ۳.۶ میلیون بشکه به چهار میلیون بشکه در روز افزایش یابد.
اجرای این طرح که با سرمایهگذاری سه میلیارد دلار و تنها در بازه زمانی سال ۱۴۰۳ انجام خواهد شد، در نهایت به افزایش ۴۰۰ هزار بشکه در روز نفت خام خواهد انجامید که معادل هفت میلیارد درآمد نفتی برای کشورمان به همراه خواهد داشت.
اما سوال اینجاست که آیا این افزایش تولید در شرکت ملی نفت ایران می تواند همچنان ادامه داشته باشد، یا براساس ادعای برخی، فعالیت های مرتبط با افزایش تولید نفت تنها در یک بازه زمانی کوتاه مدت بوده است؟! سوال مطرح دیگر این است که اصولا شرکت ملی نفت ایران بر اساس چه راهبردی قصد افزایش تولید ۴۰۰ هزار بشکه ای تولید نفت را در یک سال پیش رو دارد؟
برای پاسخ به این سوال، باید نگاهی به استعداد تولیدی نفت کشورمان داشته باشیم و در کنار آن نیز ارتباطات سیاسی کشورمان را مورد بررسی و واکاوی قرار دهیم.
عملیات تولید نفت در مجموعه جغرافیایی شرکت ملی نفت ایران، هم اکنون در ۱۶ استان کشور در حال انجام است؛ این در حالی است که از ابتدای دولت سیزدهم ماموریت های خاصی بر دوش وزارت نفت و به تبع آن، شرکت ملی نفت ایران گذاشته شده است تا ضمن رشد تولید، مقدمات عبور از دوره رکورد و تحریم و سرمایه گذاری بیشتر در میادین نفت و گاز، به ویژه میادین مشترک نفتی و گازی کشورمان فراهم شود.
نیم نگاهی به آمار تولید از میادین نفتی در شروع به کار دولت سیزدهم موید این مطلب است که تولید نفت در ابتدای دولت سیزدهم از حدود دو میلیون و ۱۰۷ هزار بشکه در روز به بیش از سه میلیون و ۴۰۰ هزار بشکه در روز رسیده است؛ این در حالی است که ۹۰ درصد افزایش تولید نفت مربوط به شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب بوده است.
در عین حال با توجه به اینکه لازمه افزایش تولید نفت، امکان فروش آن در بازارهای بین المللی است، واضح است که راهبردهای اتخاذ شده باید در جهتی می بود که امکان صادرات مازاد تولید نفتی وجود داشته باشد.
خوشبختانه شرکت ملی نفت ایران طی سه سال گذشته موفق شده است تا با اتخاذ سیاست های تعامل گرایانه، بازارهای صادراتی کشورمان را ارتقا بخشد و علیرغم تنگ تر شدن حلقه تحریم ها، تمامی افزایش تولید نفت طی زمان مذکور را به سمت صادرات سوق دهد.
گزارش اخیر فایننشال تایمز از دستیابی به بیشترین صادرات نفت ایران در ۶ سال اخیر و جهش درآمد نفتی به ۳۶ میلیارد دلار، گویای این واقعیت است که شرکت ملی نفت ایران در زمینه بازاریابی بین المللی بسیار موفق عمل کرده است.
این در حالی است که با انجام کشفیات جدید در سال ۱۴۰۲ نیز حدود ۲ میلیارد و ۵۰۰ هزار بشکه معادل نفت خام به ذخایر نفت خام و گاز طبیعی ایران اضافه شده است.
در ادامه این فعالیت ها، شرکت ملی نفت ایران در روزهای پایانی سال گذشته موفق شد تا نسبت به امضای قراردادهای راهبردی توسعه ۶ میدان نفتی به ارزش ۱۳ میلیارد دلار اقدام کند؛ یکی از بزرگترین قراردادهای تاریخ صنعت نفت کشورمان که با اجرای آن، حدود ۴۰۰ هزار بشکه به تولید سبد نفتی کشورمان اضافه خواهد شد.
نگاهی به استعدادهای ذاتی و مجموعه اقدامات راهبردی و عملیاتی شرکت ملی نفت ایران، موید این حقیقت است که از دیدگاه کارشناسی، افزایش ۴۰۰ هزار بشکه ای تولید نفت در سال ۱۴۰۳ امری کاملا ممکن بوده و برخلاف ادعای برخی از رسانه ها، به هیچ وجه فعل محال نخواهد بود.
اقدامات صورت گرفته در مجموعه شرکت ملی نفت ایران، در جهت اعتلای نام ایران عزیز در گستره جهانی و ادای دین نفت به مردم کشورمان بوده است و در نهایت به افتخارآفرینی در عرصه های تجاری داخلی و بین المللی خواهد انجامید.
