استراتژی اقیانوس خالی
راضیه حسینی
«شورای شهر تهران با افزایش ۳۷ درصدی کرایه تاکسی‌ها مخالفت کرد، اما افزایش ۳۶.۸ درصدی را تصویب کرد!»
قانون نانوشته‌ای در کشور ما وجود دارد که بر اساس آن مسئولان کلاً باید با هر افزایش قیمتی مخالفت کنند. در واقع مسئولی که مخالفت نکند، با مردم و در کنار آنها نیست.
معمولاً این مخالفت بعد از گذشت مدت کوتاهی بی‌سروصدا تبدیل به موافقت می‌شود، ولی دیگر کسی راجع بهش حرفی نمی‌زند. مثلاً همیشه مسئولان با افزایش قیمت بنزین مخالف بودند، بنزین هم همیشه بعد از این مخالفت گران می‌شد.
داشتیم به این نوع افزایش قیمت عادت می‌کردیم که شورای شهر طرحی نو درانداخت و تصمیم گرفت به‌صورت آوانگارد وارد عمل شود! ضمن مخالفت قطعی با افزایش قیمت، با همان قیمت، فقط دو دهم درصد پایین‌تر موافقت کرد! به این می‌گویند هوشمندی و توانایی حل مسئله!
تاریخ کشور به دو قسمت پیش‌وپس از تصویب قانون افزایش قیمت کرایه تاکسی توسط شورای شهر تهران تقسیم می‌شود. ازاین‌پس تمامی مسئولان می‌توانند مانند شورای شهر عمل کنند. عددی مشخص را برای افزایش اعلام کنند و بعد صریح، محکم و مقتدر با آن مخالفت کنند و در ادامه، با انداختن یکی دو دهم درصد با همان عدد موافقت کنند! به این می‌گویند درک حداکثری شرایط مردم!
مطمئن باشید مسئولان شورای شهر همگی از تاکسی استفاده می‌کنند که این‌قدر دقیق و اصولی می‌دانند چه میزان کرایه برای مسافر و راننده مناسب است. در واقع خود رانندۀ تاکسی هم نمی‌توانست این‌قدر دقیق حساب کند و متوجه شود چه مقدار افزایش عادلانه است.
ازاین‌پس مسئولان می‌توانند با خیال آسوده با هر افزایشی مخالفت، و با خیالی آسوده‌تر با همان افزایش موافقت کنند. به این می‌گویند استراتژی اقیانوس خالی! مفهومی در اقتصاد وجود دارد، به نام اقیانوس آبی. یعنی افرادی که می‌خواهند در جایی سرمایه‌گذاری کنند، سراغ اقیانوس‌های سرخی که همه پیش از آن رفته‌اند، نمی‌روند و با نوآوری، بازاری جدید و جامعۀ هدف تازه‌ای خلق می‌کنند.
مسئولان ما نیز با همین شیوه پیش می‌روند. به راه‌کارهای قبلی کاری ندارند و طرحی نو انجام می‌دهند، طرحی در اقیانوسی خالی!
