اشیا و آلودگی هوا از آن چیزی که فکر می‌کنید به شما نزدیک‌ترند
راضیه حسینی
«معاون رئیس‌جمهور: «آلاینده‌های خطرناک از آن‌چه فکر می‌کنیم به ما نزدیک‌ترند.»
نزدیک‌ترند؟ الان دیگر عضوی از وجود ما شده‌اند. آخر هفته داخل بدن‌مان پارتی می‌گیرند، ما را هم دعوت نمی‌کنند. اصلاً طوری خانه‌زاد شده‌اند که اگر روزی روزگاری نباشند بدن‌مان احساس تنهایی و غریبی می‌کند.
همه‌اش فکر می‌کند یک چیزی ازش کم شده است. در واقع اگر کلیه برود هم عین خیالش نیست، ولی آلاینده برود، انگار قلب را برده‌اند. می‌نشیند کنج آپاندیس و می‌خواند: «درد و نفرین درد و نفرین بر جدایی…»
به نظرمان مسئولان عزیز هنوز درست‌وحسابی آپدیت نشدند و ورژن قدیمی روی‌شان نصب است. احتمالاً مربوط به زمان ویندوز ۹۸!
زمانی که هنوز آلودگی کمی از مردم فاصله داشت و همه به دنبال فرار از آن بودند. زمانی که تصفیه‌های هوا و فیلترها رونق داشتند و دورشدن از آلودگی ممکن بود. آن زمان می‌شد روی آینه‌بغل خودروها نوشت «اشیا و آلودگی هوا از آن چیزی که فکر می‌کنید در آینه و در واقعیت به شما نزدیک‌ترند» ولی الان مردم در موقعیتی قرار دارند که آینه‌بغل خودرو جایی بین کبد و کلیه‌شان فرورفته است.
به سرنشینان خودرویی که سه‌چهارمش بالای جدول کنار خیابان است و تیر برق را در آغوش گرفته، می‌توان هشدار داد «مراقب باش، اشیا به شما خیلی نزدیکند»؟ به رانندۀ خودرویی که با ماشین عقبی ادغام شده و نوع جدیدی از سدان را به وجود آورده است می‌تواند گفت «مراقب نزدیک‌شدن اشیا باش»؟ درست است. نمی‌توان گفت. در نهایت فقط می‌توان آرزو کرد شانس بیاورند و زنده بمانند.
به مردمی که روز و شب در آلودگی هوا شیرجه می‌زنند هم نمی‌توان گفت مراقب نزدیک‌شدن آلاینده‌ها باشید و این هشدارها فایده‌ای ندارد. نهایتاً مسئولان اگر خیلی دل‌شان می‌خواهد چیزی بگویند می‌توانند آرزوی سلامتی و شانس برای هم‌وطنان کنند. ما قول می‌دهیم بفهمیم خیلی نگرانند و حواس‌شان هست.
قول می‌دهیم متوجه شویم که دلواپس آلودگی هوا هستند و واقعاً می‌خواهند کاری کنند، اما نمی‌شود که نمی‌شود که نمی‌شود!
