انرژی در سال ۲۰۲۳؛ چین و هند بازیگران اصلی تقاضای انرژی در سال جدید میلادی

به گفته دن کلاین، رئیس بخش انرژی، S&P Global Commodity ، روند تداوم سیاست‌های مهار کووید در چین مهم‌ترین عامل اساسی برای تعیین تقاضای جهانی کالاها و انرژی در سال ۲۰۲۳ است، زیرا تقاضای معتدل و نه چندان زیاد در سال گذشته به دلیل قرنطینه چین در سال ۲۰۲۲ به عنوان یک سوپاپ ایمنی کلیدی عمل کرده بود.

به گزارش عصر اقتصاد در حالی که اروپا برای جایگزینی انرژی روسیه تلاش می‌کرد؛ بازارهای نفت، گاز و زغالسنگ تا حدودی متحول شد و اکنون اخبار گویای این موضوع هستند که در چین، احتمالا محدودیت ها تا حدودی در سال ۲۰۲۳ کاهش می یابد و می توان انتظار داشت واردات سوخت های فسیلی دوباره افزایش یابد.

S&P Global Commodity  پیش‌بینی می‌کند که در سال ۲۰۲۳ کل تقاضای انرژی چین به میزان ۳.۳ میلیون بشکه نفت در روز افزایش می‌یابد که در مقایسه با سال ۲۰۲۲ تقریبا رشد چندانی نخواهد داشت؛ اما باید در نظر داشت که این رقم همچنان ۴۷ درصد از تقاضای انرژی جهانی در سال آینده را تشکیل می‌دهد.

در حالی که با فرض کاهش محدودیت های کووید، واردات چین احتمالا به مسیر رشد خود باز خواهد گشت، باید درنظر داشت که هند به عنوان کشوری پرجمعیت نیز در سال گذشته تقاضای قوی و پایداری داشته است.

این تقاضا با واردات نفت و زغالسنگ به طور قابل توجهی سال به سال افزایش می‌یابد، زیرا این کشور حجم قابل توجهی از عرضه روسیه را که پیشتر به اروپا می رفت را به خود جذب کرده است.

مسیر باورنکردنی و غیرقابل پیش بینی که بازارهای انرژی از زمان شروع همه‌گیری کووید-۱۹ در سال ۲۰۱۹/۲۰۲۰ طی کرده‌اند، با عدم قطعیت بی‌سابقه‌ای در مورد عرضه انرژی جهانی که سال گذشته در پی تهاجم روسیه به اوکراین در حال توسعه بود، ادامه‌دار شد.

همچنان انتظار می رود که بازارها در مسیر گسترده ای از کالیبراسیون مجدد قرار گیرند، زیرا مبانی عرضه و تقاضا با قیمت های بالا و عدم اطمینان عرضه تطبیق می یابد.

با جلوگیری از وقوع رکود عمیق‌تری از حد انتظار، چندین سال طول می‌کشد تا رشد عرضه قوی‌تر از رشد تقاضا شود و به سطوح پیش از شروع این مسیر طولانی بازگردد به ویژه اگر کاهش صادرات انرژی روسیه شدیدتر از حد انتظار باشد.

درباره نفت نیز پیش‌بینی می‌شود، در حالی که عرضه جهانی افزایش خواهد یافت، به دلیل تهاجم روسیه و محدودیت رشد قیمت ها در اوپک، رشد کندتری در سال ۲۰۲۳ و حدود ۱.۷ میلیون بشکه در روز را شاهد خواهیم بود و انتظار می رود که در مقایسه با رشد ۴.۵ میلیون بشکه در روز در سال ۲۰۲۲ کاهش قابل توجهی داشته باشد.

در حالی که روایت فزاینده‌ای مبنی بر پایان انقلاب شیل ایالات متحده وجود دارد، ما انتظار داریم ۰.۷ میلیون بشکه در روز رشد عرضه نفت تنها از شیل ایالات متحده حاصل شود و رشد بیشتری در تولید نفت خام از نروژ، برزیل، کانادا و گویان حاصل خواهد شد.

برای گاز طبیعی، رشد عرضه جهانی به‌ویژه گاز طبیعی مایع (LNG)در سال ۲۰۲۳ با وجود قیمت‌های بسیار بالا، به دلیل عرضه نشدن تاسیسات مایع‌سازی جدید، محدود خواهد شد.

البته وقوع این امر تنها مستلزم آن است که بازارهای LNG دوباره بر اساس کاهش تقاضا تعادل برقرار کنند. این پویایی به ویژه در اروپا آشکار خواهد شد، جایی که عرضه گاز روسیه در سال ۲۰۲۳ حتی کمتر از سال ۲۰۲۲ خواهد بود.

به طور کلی انتظار می‌رود، قیمت کالاها در سال ۲۰۲۳ کاهش پیدا کند زیرا عوامل بنیادی به سمت کالیبراسیون مجدد می‌روند.

همچنین پیش‌بینی می‌شود که قیمت گاز طبیعی، زغالسنگ و نفت خام در سال ۲۰۲۳ کمتر از سال ۲۰۲۲ باشد. با این حال سال ۲۰۲۳ همچنان باید برای پالایشگاه‌ها سالی طلایی باشد و قیمت محصولات پالایش شده سطوح بالایی حفظ شود.

قیمت برق نیز در آستانه کاهش تورم است، به عبارتی با عملیاتی شدن بخش دیگری از انرژی‌های تجدیدپذیر و درحالی که سیاست‌گذاران اروپایی به دنبال تضعیف پیوند بین قیمت گاز طبیعی و برق هستند، انتظار کاهش قیمت بیجا نخواهد بود.

لذا تقاضا برای همه سوخت‌های فسیلی در سال ۲۰۲۳ افزایش می‌یابد که این نشان‌دهنده افزایش انتشار جهانی CO2 با وجود توجه مداوم به اقلیم و انتقال انرژی است.

محیط ایجاد شده به دلیل عدم اطمینان ژئوپلیتیک غالب، رشد ضعیف اقتصاد کلان و تورم بالا، امنیت تامین انرژی در مقابل بحث انتقال انرژی را در کانون توجه قرار می دهد.

در حالی که در گذشته بحران های کالایی ناشی از اختلالات عرضه بوده است، جهان با اولین بحران انرژی تقریبا در خصوص تمام سوخت‌ها دست‌وپنجه نرم می کند.

بازار با جایگزینی سوخت و جریان‌های تجاری تغییر یافته تنظیم می‌شود که این نیازمند چشم‌انداز جهانی کلی‌ نگری در وسعت بازار انرژی جهانی است.