با لبخند وارد شوید
جو بایدن از رقابت ریاست‌جمهوری کنار رفت. گویا در بلاد خارج هم تا آخر نماندن مرسوم است. اما گزینۀ احتمالی بعد از وی، بانو کاملا هریس است، که گویا یکی از افتخارات بزرگ ایشان خندیدن بر هر درد بی‌درمان و با درمانی است.
راضیه حسینی
به نظرمان بد نیست بعد از تجربۀ دیدن چند بهار با بایدن، مردی با کوله‌باری از گاف، کاملا هریس وارد شود. می‌تواند سر در همۀ ستادها و میتینگ‌هایش هم بزند «با لبخند وارد شوید»
همان‌طور برای ترامپ باید نوشت «اول فحش بده بعد بیا تو» ترامپ نحوۀ تعامل سازنده با دنیا را بلد نیست. در واقع طوری بی‌ادبانه همه را به باد مسخره می‌گیرد که آدم احساس می‌کند اگر روزی با یک نفر مؤدبانه برخورد کند، همان لحظه قلبش از شدت فشار وارد شده می‌ایستد. در واقع راه ترور ترامپ شلیک به او نیست. باید در موقعیتی قرار گیرد که مجبور شود به یک نفر بگوید «لطفاً»!
اما بانو هریس به‌هیچ‌وجه این‌گونه نیست. او به همه چیز لبخند می‌زند. البته لبخند که نه، خندۀ قاه‌قاه ازته‌دل. از آنها که آدم بعدش اشکش در می‌آید، گاهی هم به سرفه می‌افتد و شاید حتی بعضی دچار خفگی شوند. او می‌تواند رئیس‌جمهوری شود که همۀ سیاست‌های آمریکا را با خنده پیش ببرد.
مثلاً تلفن را بردارد و اعلام کند در فلان‌جا فلان نیروها برای مقابله بروند. بکشند، کشته شوند و… همۀ این‌ها را در حالی بگوید که دارد از خنده روده بر می‌شود.
یا از مواضع اسرائیل و هر قدرت دیگری دفاع کند و باز هم بخندد؛ یا کلی تحریم برای کشورهای مختلف وضع کند و آن‌قدر بخندد که غش کند و با آب‌قند سر حالش بیاورند.
می‌دانید که خنده هم مثل خمیازه مسری است. شما ناخودآگاه وقتی خندۀ یک نفر را می‌بینید لبخند روی لبانتان نقش می‌بندد. اگر خانم هریس رئیس‌جمهور شود، همه لبخند می‌زنیم. همۀ مردم دنیا با دیدن او می‌خندند. از کودکی در آفریقا که گرفتار سوءتغذیه است و وسط گشتن به دنبال غذا چشمش به سخنرانی رئیس‌جمهور آمریکا در تلویزیون مغازه‌ای می‌افتد، تا کودکان غزه که وسط بمباران و موشک و مرگ، به‌سختی صدای خنده‌های بانوی رئیس‌جمهور را می‌شنوند.
